________________
(૨૭) પ્રભુ આજ્ઞાના બે પ્રકાર
પ્રભુની આજ્ઞા જે બે પદમાં સમાઈ જાય છે, તે બે પદ પૈકી એક છે આશ્રવને છોડવાનું, અને બીજું છે સંવરને આદરવાનું. આવા સર્વ ઇ કહે :
આશ્રવ ત્યાજ્ય છે અને સંવર ઉપાદેય છે. આથી પ્રભુની આજ્ઞા–નિશ્ચલ છે, સુપ્રતિષ્ઠિત છે, જીવલેકને હિતકારિણી છે. પરપીડા એ આશ્રવ છે. પપકાર એ સંવર છે, માટે જ પ્રભુની આજ્ઞા સર્વ જીવલેકને સુખ કરનારી છે.
પરોપકાર એ પરપીડાથી થતા આશ્રવને રોકનાર છે તેથી સંવરરૂપ છે. પરપીડા પરોપકારથી વિપરીત છે માટે આશ્રવ છે.
સર્વ પ્રયત્નથી આશ્રવ છોડવા ચોગ્ય છે, અને સર્વ પ્રયત્નથી સંવર આદરવા ચોગ્ય છે, માટે જ, જેણે આશ્રને તજ્યા છે અને જેઓ સર્વ સંવર સ્વરૂપ બન્યા છે, તેઓનું જ શરણ સ્વીકારવા લાયક છે. તેઓનું જ ધ્યાન ધરવા લાયક છે, તેઓનું જ વંદન પૂજન અર્ચન કરવા લાયક છે અને તેઓની જ આજ્ઞા શિર ઉપર ધરવા લાયક છે.
સમ્યકત્વનું સ્વરૂપ સંસાર હેય છે, કેમકે તે પરપીડા સ્વરૂપ છે. મેક્ષ ઉપાદેય છે કેમકે તે પરોપકાર સ્વરૂપ છે.
