________________
૧૨૮
સુખ એ છે આનુસંગિક બાબત છે. એ કાંઈ જીવનનું ધ્યેય નથી. સતત વિકાસ અને અંતે આત્મસાક્ષાત્કાર એ જ સાચું જીવન છે, જીવનનું સાચું ધ્યેય છે.
આટલું બરાબર સમજનારને પ્રત્યેક કસેટી હંમેશાં શ્રેયસ્કર નીવડે છે. જયારે તે કસોટીમાં સફળ થાય છે ત્યારે તેનામાં આત્મશ્રદ્ધા પ્રગટે છે, અને નિષ્ફળ નીવડે છે ત્યારે તે પોતાની નિર્બળતાઓને પારખી લે છે. આમ બને સ્થિતિમાં તેની તે પ્રગતિ જ થાય છે.
કસોટીએ ચઢતા જવું, પિતાનું મૂલ્યાંકન કરતાં જવું અને મૂલ્ય વધારવા મથતા જવું, એ આત્મોન્નતિની નિસરણીના કમિક પગથિયા છે.
જેને આન્નતિ સાધવી છે, આત્મસાક્ષાત્કાર પામે છે તેને સેટીથી ડર્યો નહિ ચાલે.
સેટીથી દૂર ભાગવું એ કાયરતા છે. ઉલટભેર કસોટીને આવકારવી એ મર્દાનગી છે. કંચનને ક્યારેય કસેટને ડર નથી જ સ્પશતે.
|
નમસ્કારભાવ વડે પરના ઉપકારને રવીકાર કરાય છે અને પરને ગુણ કરવાની વૃત્તિ પેદા થાય છે. એમાં એકનું નામ કૃતજ્ઞતા છે, બીજાનું નામ ઉદારતા છે.
