________________
૨૪૮
દાક્ષિણનિધિ શુલક
- -
- - -
- -
- -
-
-
-
-
-
- -
-
-
- -
- - -
-
-
- -
-
-
- -
વાતે ઓછું ન આવે તે માટે ખાસ તજવીજ ચાખતી હતી. એની ચીવટ એક સગી મા જેવી જ હતી. એ સુલકને પિતાની સાથે જ સુવરાવતી હતી. એના પતિ સુરેશ હવે છ માસથી વધારે વખત પરદેશ ફરતા હતા એટલે એને વખત પણ ઠીક મળતો હ.
અનેપમાને પોતાને બે છોકરા અને એક પુત્રી હતી તેની સમાનજ ભુલકને ગણી એ એના પર પણ પૂરતું ધ્યાન આપની હતી. કુલ્લક હવે બે વર્ષ થઈ ગયો હતો. એના કાલાઘેલા બેલેથી એ આખા ઘરને પ્રિય થઈ પડ્યો હતો. એ ઘરમાં રમે, . શેરીમાં રમવા જાય, સજેિ ઘનાવા શેઠ એને પાસે બેસાડી પરીની વાતે કરે, વચ્ચે વચ્ચે પિતે સાંભળેલી ધરમની વાતો કરે, કેાઈવાર પિતે દેશ દેશાંતર કરેલા તે વખતે પિતાને થયેલા અનુભવે કહે અને રાત્રે એને અનેપમા પાસે યુવા મોકલી દે. અનેપમા પણ એને વાર્તાઓ ખૂબ કહે નાનપણથી એને વાત સાંભળવાને શેખ બહુ ખીલ્યા એ ધનાવા શેઠને “દાદા' કહીને બોલાવતો હતો અને અનોપમાને “માસી' કહી બોલાવતો હતો. જ્યારે જ્યારે સાંજ પછી એ દાદાને નવરા જૂએ ત્યારે ત્યારે એ દાદાને એક સરસ વાત કહેવા વિનવે અને દાદા પણ નવી નવી અલક મલકની સારી સારી વાત કહે. દાદા દુનિયાના ખાધેલા અને પાકા અનુભવી હતા એટલે એમની સાદી જેવી લાગતી વાતોમાં પણ રહસ્ય ઘણું હોય અને એમની વાત કહેવાની ઢબ એવી સરસ હતી કે બાળકની કલ્પના ખૂબ ઉત્તેજિત થાય અને અંદરથી બોધ મળે. અત્યારે આપણે જેને અકબર બીરબલના કિસ્સા કહીએ છીએ એ વાત તે સમયે બુદ્ધિ વિભવના તેમજ વાણિયાની મોટી મોટી જવાની સફરના, ક્ષત્રિયોનાં પરાક્રમોના રાજાઓની વિચિત્રતાના અનેક કિસ્સા શેઠ જાણુતા હતા, એ શેરની વાત કરી બાળકને સ્તબ્ધ કરતા અને છતાં તે બીકે નહિ એવી વાત કહેવામાં ચતુરાઈ હતી, એના ચંદન મલ્યાગરીના
