________________
વિટની વાત અને આતુરતામાં વધારે
૧૦૫
મહારાજા–હવે મેલને પૂળે મહેલ પર, અને ચીજો પર અને ખાલી ડફાસો પર. આ રીતે તે સાજ સુધી તારી વાત પૂરી નહિ થાય. ટૂંકમાં કહી દે કે તારી વાતનું શું પરિણામ આવ્યું ?'
આટલી વાત થઈ ત્યાં દેવી યશોધરા આવી પહોંચ્યા. વિટને જોઈ એ જરા છોભીલા તે પડયા, પણ વિટની સાથે રાજા ધ્યાન દઈને વાત કરતા હતા અને છેલ્લા પાંચ દિવસથી જે ગંભીરતા ધારી રહ્યા હતા તે તેનાથી જુદી સ્થિતિ જોતાં દેવીને આશ્ચર્ય થયું. તેણે સીધે સવાલ વિટને પૂછ-“અલ્યા વિટ! અત્યારે જમ્યા જડયા વગર વહેલી સવારે તું અહીં કયાથી ? કેમ કોઈ રાજાને મજાક કરાવવા આવે છે ? ચાલ, રાજાને હવે જરા નાહવા છેવા જમવા દે.’
મહારાજા તે વાતનો તાગ લેવા ઉત્સુક હતા, એને યશોભદ્રાનો - જવાબ જાણવો હતોએને વિટની લાંબી લાંબી વાત ગમતી નહતી, એ તે “ ટપ પડયા ને ટપ મૂઆ 'ની જેવી વાતમાં માનનાર હતા અને માણસ જ્યારે એક વાતની લત લઈ બેસે છે ત્યારે તેને બીજી વાતો સાયલા જેવી લાગે છે. સામે માણસ પિતાની કામગીરી બતાવવા ઉત્સુક હોય છે, જ્યારે આતુર માણસ પિતાના મુદ્દા પર હોય છે. એક જાનમાં સાથે ગયેલા જાનૈયાની દષ્ટિ * જમવા પર હોય છે, ત્યારે વરરાજાની નજર કન્યા પર હોય છે. આ દષ્ટિબિન્દુ ઘણી વખત વાત કરનાર ભૂલી જાય છે અને પિતાની અગત્ય બતાવવા ખાતર નાની નાની બાબતમાં પણ મીઠું મરચું ભભરાવીને વાત લબાણ કર્યા જ કરે કરે છે. એમાં સામાને રસ છે કે નહિ, સામાનો મુદ્દો શો છે, સામે સાંભળનાર કેટલી વાત જાણવા ઈચ્છે છે અને નકામા ટાયલાંથી કેટલાં કંટાળી જાય છે તેને વિચાર કર્યા વગર પોતાની કયા ક્યા જ કરે છે. પોતે -ક્યાં ગયો અને કયારે ગયો અને કેમ મેડે થયે એવી આજુ
