________________
વિલણ. સંતાને પરણાવવા, પુણે સુભ મહુરતરે; પુછી કાતરો મકલી, વેગે શહેર સુરત. ૧૩ “વળતી લાડડીને શણગારીરે પીઠી ચાળીને
પાટ બેસારિર” અગ. લખી કંકોતરી બહુ પ્રારે, પહેચી સુરતમાં સુભ રીતેરે; વાંચી શેઠ કહે મન સાથ, કેમ ભન થશે એહ સાથરે. ૧૪૦ એ શું પરણું નહી નિરધારરે, ખરેખરું કહું આ વાર; તારે મન ગમે તે કરજે, બીજે વર જોઈને થર જે. ૧૪ નવ રાખીશ અહીંની આશરે, કર બીજે ઠેકાણે તપાસરે; જેવા ખરખરા તુજ ગુણો, ભરી ભામિની ભર અવગુણરે. માટે મારે નહિં એ ધરમર, કહુ હવે મુકી સહુ શરમરે; લખો પણ આ પંડયા સાથે, નવ લખાતો લખું હું હારે. ૧૪૩ ભરે વાણોતર સહુ ક્યારે, કેાણે અંતરના પટ ખોલ્યા, ખાજે આવડા કેમ ઉદા શોર, શેઠ પુરી ઉદાસી ભાશીર. ૧૪૪ વાંક સસરા તણે શો પડી પોર, જેથી જીવ બહુ ચડભડી રે; સાચે સાચું કહો આ વારરે, લાજ લગાડે નહિં લગારે ૧૫ ભારે માણકથા સુભ રીતેરે, કહે સાંભળે છે એક ચિતેરે; રે વારાણ ભરી હું અહીંથી, ત્યારે બેટ આવતી એ ક
- હીંથી ૧૪ જઈ ઉતરી પર રહેશે, ત્યાં તે કેવી થઈતી પર
