________________
વિહાર અને પ્રકાશ વર્ષણ શ્રી વીર બોલ્યા, “રાજન ! હજી તમે ભ્રમમાં છે, તે કસાઈએ કુવામાં રહીને પણ પાડાના વધનું કામ ચાલુ રાખ્યું હતું, જો કે કૂવામાં તે બદ્ધ હાલતમાં હતું એટલે શરીરથી તે પાડા નથી મારી શકો, પણ કૂવામાં ચીતરી ચીતરીને તેણે પાંચસો પાડાને વધ કર્યો છે.”
“હે રાજન! હવે તું વિચાર કર કે, કર્મની છાયામાં ભમતા માનવપ્રાણીઓ જ્યારે પિતાનો સ્વભાવ નથી બદલાવી શકતા, ત્યારે કર્મ પણ બદલાય કઈ રીતે? તારી દાસી સાધુને કેમ ન વહોરાવ શકી? શું તારે ત્યાં અન્નની ખોટ છે? પણ કર્મની ગતિ જ ન્યારી છે. તારે મરીને નરકે જવાનું છે, એ હકીકતમાં તલ માત્ર ફેર પડયો નથી પણ આજની તારી આવી દઢ ભાવનાના પેમે આ ભવથી ત્રીજા ભવે તું પાનાભ નામે પહેલે તીર્થકર થઈશ.” - શ્રેણિક રાજા રૂડી રીતે સમક્તિનું પાલન કરવા લાગ્યા. હમેશાં જિનેશ્વરની સનમુખ સુવર્ણના અખંડ એકસે આઠ અક્ષતને સ્વસ્તિક સજવા લાગ્યા, અભયકુમાર સિવાય, પિતાના અન્ય કુમારે તથા રાણીઓમાંથી જેમને દીક્ષાની અભિલાષા થતી, તેમને તે હર્ષપૂર્વક, ઠાઠમાઠથી દીક્ષા અપાવો. નગરજનામના કોઈને દીક્ષાની ભાવના થતી, તો તે અઠ્ઠાઈ મહોત્સવ આદિની સગવડ સાથે તેમને દીક્ષામાં સહાયભૂત બનતે. એક મહારાજાની પિતાના ધર્મ પ્રતિની આટલી ઉચ્ચ અને નિર્મળ ભાવના તે સમયના રાજવી જીવન ઉપર સારે પ્રકાશ ફેકે છે. '
અભયકુમાર–મહારાજા શ્રેણિકને ઘણુ બુદ્ધિમાન સુપુત્ર હતા. તેમા અભયકુમાર મુખ્ય. તેની માતાનું નામ નંદા. અભય કમારની બૌદ્ધિક પ્રતિભા અતિશય ગહન અને વ્યાપક હતી. આજના કઈ પણ યુપીય રાજનીતિજ્ઞ કરતાં, તેની દીર્ધદષ્ટિ સવિશેષ સચોટ હતી. જાસુસી વિદ્યામાં પણ તે જમાનામાં તે એક્કો હતા;
