________________
અણમોલ ત
૨૫૯ વિશ્વવન્ય વિભુ વર્ધમાન અને હાલિક-૧
અતુલ અને અનુપમ પ્રભા પ્રપન્ન જમદુલ મહાવીર રાજગૃહીના આસપાસના પ્રદેશોને પોતાના યુનિત ખાદ-મેલથી પાવન કરી રહ્યા હતા. ગૌતમસ્વામી તેમની સાથે હતા.
રાજગૃહીના એક ખેતર પાસેથી પસાર થતા ભગવાન મહાવીરની • નજર એક ખેડૂત પર પડી. તેને તારવાની અપૂર્વ ભાવના તેજ પળે તેમને થઈ. અને ત્રિલેકનાથ પ્રભુએ સુમધુર વચને ગૌતમ ગણધરને " જણાવ્યું, હે ગૌતમ ! આ ખેતરમાં ઊભેલા ખેડૂતને હારાથી - અનન્ય લાભ યશે, માટે તું જદી જા અને તેને સધ આપ '
" પ્રભુની આજ્ઞાને નિશિક ભાવે સ્વીકારતા શ્રી ગૌતમ તે ખેડૂતને - સદબોધન કરવાના હેતુથી તેની પાસે ગયા,
ઉપદેશ –કચન નિર્મળ શ્રી ગૌતમસ્વામીનું શરીર હતુ , - તેમના લલાટ દેશે અનુપમ જ્ઞાનકિરણે ઝળહળી રહ્યાં હતાં તેમના પ્રથમ દર્શને જ હાલકમાં કોઈ અનેર ચેતન્ય પ્રગટ થયું અને આશ્ચર્ય અનુભવતો તે, ગૌતમ ગણધરની સામે ઊભે રહ્યો. ઇન્દ્રભૂતિ ગૌતમ સમિત વદને બોલ્યા, “હે હાલિક, હે ભદ્ર, તને સુખશાંતિ તે છે ને ? ઉઘાડા શરીરે, આવા ઉધાડા મેદાનમા, આવી અસહ્ય ગરમીમાં તું શા માટે કષ્ટ સહન કરે છે ? અનેક પ્રકારના પાપારભો કરવાની પણ તારે શી જરૂર છે? ખેતરમાં બળદના પૂછડી મરોડીને હળ શા માટે ચલાવે છે? દુર્બળ તથા અવાચક એવા આ
ભેને તુ યા પીડા ન આપ. તને ખબર છે કે આ બધા પ્રયન તું સ્વકુટુંબના પિષણ માટે કરે છે; કેવળ તારા પિતાના જ પણ માટે નથી કરતો પણ તેનું પાપ તારા એકલાના આત્માની
- ૧ ( હાલિક=હલ + ઇક પ્રત્યય લાગવાથી હાલિક=ળને જે “પગ કરી રહ્યો છે તે, એટલે ખેડૂત)
