________________
અષ્ટાપદે
૨૨૯
અગાધ ચિંતને ગરક શ્રી ગૌતમને મહાવીર પ્રભુએ પૂછયું, “હે ગૌતમ તીર્થકરોનું વચન સત્ય કે દેવતાનું ?”
“તીર્થકરોનું.' ગણધર મહારાજે વિનય અને નમ્રતાપૂર્વક ‘જવાબ આપ્યો. , ત્યારે શ્રી મહાવીરે ગૌતમસ્વામીને આશ્વાસન આપતાં કહ્યું, હવે “અધે રાખશે નહિ, શિષ્ય ઉપર ગુરૂને નેહ કઠોળ ઉપરના ફતરા જેવો હોય છે, જયારે શિષ્ય તરીકે મારા ઉપરને તમારા નેહ બહુજ દઢ છે તેથી તમારું કેવળ રૂંધાયું છે. તે સ્નેહને જ્યારે અભાવ થશે ત્યારે તે અવશ્ય પ્રગટ થશે’ - -
પછી શ્રમણ ભગવાન મહાવીરે કુમ-પત્રને પાઠ કહી તેના સાર રૂપે પ્રમાદ' ન કરવાનો શ્રી ગૌતમને સંબોધીને શ્રોતાજનોને બે આપે.
કુમ–પત્રનો પાઠ – ઝાડ ઉપરનાં પાકી ગયેલાં પાંદડાં ખરી પડતા તેને નવાં પાંદડાં આવે છે. તે વખતે તે ઘણું સુંદર દેખાય છે અને ચળકાટ મારે છે ને જાણે ખરી ગએલાં પાંદડાં હસતાં હોય એમ જણાય છે. તે વખતે ખરી ગએલાં પાંદડાં તે હસ્તાં–ચળકતાં પાંદડાને કહે છે કે, તમે અત્યારે ગર્વ કરશો નહિ. એક વખત અમે પણ તમારાં જેવાં જ હતાં. ને કાળાંતરે જેમ અમારી સ્થિતિ બદલાઈ છે, તેમ તમારી દશા પણ પલટશે ને તમે પણું ખરી પડશે.'
પ્રમાદ–તીર્થકર શ્રી મહાવીર ગૌતમસ્વામીને સંબોધીને બેટયા, “સમય ગોચ ! મામા “ હે ગૌતમ ! એક સમય માટે પણ પ્રમાદ કરીશ નહિ ( મનુષ્ય જીવન ઝાકળબિંદુ સમાન છે માટે ૧ “જન સમાજમાં પણ ઉક્ત મતલબની રહેતી ચાલે છે.' '
પીપળ. પાન ખર તા, હસતી કુંપળી અ. મુજ વતી તુજ વીતશે, ધીરી બાપડીઆ '
