________________
૨૨૨
વિશ્વોદ્ધારક શ્રી મહાવીર
સ્વામીએ કહ્યું કે, “પ્રભુને વંદના કરે.' તે જ સમયે સમર્થજ્ઞાની શ્રી મહાવીર બોલ્યા, “હે ગૌતમ! તે પાંચને કેવળજ્ઞાન થયેલું છે, માટે - આશાતના કરે નહિ' પિતાના જ શિષ્ય, છતાં જ્ઞાનસંપૂર્ણ બનતાં, તે શિષ્યને પણુ પોતે કરેલી તેમના જ્ઞાનની આશાતના બદલ વિનયસાગર શ્રી ગૌતમ નમ્યા. અજ્ઞાની, વ્યાપક જ્ઞાનવાળાને નમે તે બરાબર જ છે. કરેલી ભૂલનું પ્રાયશ્ચિત કરવાથી, આત્મા ઉપર અજ્ઞાન–થર દૂર થવા માંડે છે. શ્રી ગૌતમસ્વામી વાદળ જેટલા જ નમ્ર હતા. ભરેલા છતાં, પોતાનાથી જ વિશેષ જ્ઞાન સમૃદ્ધિને તેઓ તરત નમી પડતા. વ્યાજબી રીતનું નમન આત્માનું ઉર્ધ્વગમન કરે.
અષ્ટાપદે–પિતાના શિષ્યોને કેવળજ્ઞાની ચતા જોઈને શ્રી ગૌતમસ્વામીને વિચાર થયો કે, “શું મને કેવળજ્ઞાન પ્રાપ્ત નહિં
થાય? શું હું આ ભવમાં સિદ્ધિ પદ પ્રાપ્ત નહિં કરું ? ' ચિંતા - ચકે ચઢેલા શ્રી ગૌતમે તેવામાં દેવવાણું સાંભળી કે, “આજે જ
શ્રી જિનેશ્વરે કહ્યું છે કે, “જે કોઈ મનુષ્ય લબ્ધિ વડે અષ્ટાપદ પર્વત ઉપર જઇ ચોવીસ જિનેશ્વરેને વંદન કરે, તે જરૂર તેજ
વે સિદ્ધિને પામે. ' આ પ્રમાણે દેવવાણી સાંભળીને ગૌતમ ગણધરે અષ્ટાપદે જવાની શ્રી વીર પાસે આજ્ઞા માગી. ત્યાં જવામાં સમાયેલા હિતનું સુકમ સ્વરૂપ અવલોકી, પ્રભુએ તે તીથે જવાની ગૌતમસ્વાતીને આજ્ઞા આપી.
આજ્ઞા મળવાથી ગૌતમ હર્ષ પામ્યા અને ચારણલબ્ધિના પ્રભાવથી ક્ષણમાં અષ્ટાપદ સમીપે જઈ પહોંચ્યા. બીજી ક્ષણે, રવિ કિરણને કર ઝાલીને તે મહાગિરિ પર ચઢી ગયા ને ભરત ચક્રવર્તીએ કરાવેલા નંદોશ્વર દ્વીપના ચિત્યમાં પ્રવેશ કર્યો. તે ચિત્યમાં ચોવીસ તીર્થંકરનાં તેજ કરતાં અનુપમ બિંબ હતાં. તે * ૧ તે સમયે પણ અષ્ટાપદ ઉપર ચડવું સહેલું નહોતું જ (અદશ્ય - પણે કદાચ હશે, એમ સમજાય છે )
