________________
રાજ દશાર્ણભદ્ર
૨૧૫ પ્રભુને વારંવાર પ્રણમી, સ્તુતિ કરી ઈદેવ એગ્ય સ્થાનકે બેઠા. ' • ઇન્દ્રની આવી અવર્ણનીય સમૃદ્ધિ જોઇને દશાર્ણભદ્ર ભૂપતિ ક્ષણ કાજે ' ચંભિત થઈ ગયો. તેના મનમાં વિચાર–તરંગે ઊઠયા.
“અરેઆ ઇન્દ્રના જળકત વિમાનની કેવી અપૂર્વ શોભા છે? તેમના વૈભવને વિરતાર કઈ અલૌકિક જણાય છે. મને ધિક્કાર છે કે, મેં મારી સંપત્તિનું અભિમાન કર્યું. મારી અને આ ઇન્દ્રની સમૃદ્ધિ વચ્ચે તો એક ખાબોચીઆ અને સમુદ્ર જેટલું અંતર છે. મેં મારી સમૃદ્ધિના ગર્વથી મારા આત્માને તુચ્છ કે, ઈન્દ્રદેવે મને સમૃદ્ધિથી જીતી લીધો છે, તો હું હવે દીક્ષા લઇ તેમના ઉપર વિજય મેળવું. એટલું જ નહિ પણ ભવભ્રમણ કરાવનારા જે કર્મરૂપ શત્રુઓ છે, તેમના પર પણ વિજય મેળવું.
શુભભાવના ત સોપાને આગળ વધતા રાજાએ ત્યનિ ત્યાં મુગટ અને કડા વિગેરે આભૂષણે કાઢી નાંખ્યાં. અને પચમુષ્ટિ લે ચ કરી ગણધર મહારાજની પાસે આવી યતિલિંગ ગ્રહણ કર્યું. અપૂર્વ ઉત્સાહ અને સાહસવાળા તે દશાર્ણભક મુનિએ, પછી શ્રી વીરને પ્રદક્ષિણ પૂર્વક વંદના કરી. તે વખતે ઇન્ટે તેમને પાસે આવીને કહ્યું કે, “હે મહાત્મન ! તમે દીક્ષાના મહાન પરાક્રમથી મને જીતી લીધે છે.'
દશાર્ણનગરથી વિહાર કરીને શ્રી મહાવીર વિદેહ તરફ વિચથી. વિચરતા વિચરતા વાણિજ્ય ગ્રામમાં પધાર્યા. ત્યાં સેમલ બ્રાહ્મણે નિર્ચન્ય પ્રવચનને રવીકાર કર્યો. શ્રી મહાવીરનું કેવળી અવસ્થાનું ૧૮મું ચોમાસું વાણિજ્ય ગ્રામમાં થયું. .
વિહાર-શિયાળે બેસતાં જ પરમજ્ઞાની શ્રી વિરે પશ્ચિમ દિશાએ આવેલ કોશલ દેશ તરફ વિહાર શરૂ કર્યો. ત્યાંથી ઝડપભેર પાંચાલ તરફ ગયા. માર્ગમાં સાકેત અને શ્રાવતીમાં અનેક જીવને ધર્મને
