________________
વહેતા જીવન તેજ
૧૮૫
નક વિદ્યુતપાત ન થયેા હાય, એવે। ભીષણૢ ગભરાટ ચારે તર પ્રસરી રહ્યો. ઉષ્ણતાના એ પ્રબળ અને ભયંકર ઝંઝાવાતમાં સર્વાનુભૂતિ મુનિનું શરીર ખાક થઈ ગયું.
લેખ્યા શક્તિ પર મુસ્તાક ગેચાલક હવે નિર્ભય રીતે શ્રી વીરનાં અપમાન કરવા લાગ્યા. પ્રભુના ખીજા શિષ્ય સુનક્ષત્ર પશુ તેને તેમ કરતાં વારવા ગયા. ગૌશાલકે તેમને પણ તેોલેખાથી ભસ્મ કરી -નર્વ્યાખ્યા.
સમતાસાગર મહાવીરે એકાન્ત કારુણ્યભાવથી ગેાશાલકને કહ્યું. * અરે ગેાશાલક ! તારી મુદ્ધિ ક્રમ કરી ગઇ છે ? તું આવું અન - કારી ભાચરણ શા માટે કરે છે? એનાથી તું મહાન અશુભ કમના અંધ કરે છે. તેના કવિપાક તારે પેાતાને જ ભાગવવા પડરશે. એ તુ જ્યાનમાં કેમ રાખતે નથી. અરે ! તુ મારા શિષ્ય થઈને મારા જ આ રવાદ મેલી, તારા આત્માને ભારે શા માટે નાવે છે. વિચાર કર અને હિતમા ડગ માંડતા ચા !
'
મધિ ગેાંશાલકને પરસ ઉપકારી શ્રો વીરના એક પણ ખેાલની અસર ન થઇ. પર ંતુ તેનાથી તેને મદ્દ અને ક્રોધિિષ્ઠત થયા. પાતા પર અચાપ અને અગાધ ઉપકાર કરી જીવનદાન દેનાર શ્રી અહાવીર પર તેણે તેજએલેખ્યા છેાડી, ગતા તણુંખા વેરતી તેજોલેષ્મા સર્વાનુ અને સર્વ સ્નેહમય શ્રી વીરને સ્પર્શી ન શકી તે પાછી વળી અને ખુદ ગેાશાલકના અંગમાં પ્રવિષ્ટ થઈ ગઈ, અરિહંતને વળ જ્ઞાન થયા પછી ઉપસ થાય નહિ, છતાં આ ઉપસમ થયે એ પણુ દૃશ આશ્ચર્યોંમાંનું એક આશ્ચય છે. લેાના તાપથી અંદરથી જળતા ગાશાસકે ઉદ્દતપણે શ્રી વીરને કહ્યું કે, “ હે કાશ્યપ ! મારી તેજોવૈષ્યાથી હાલ તે તું બચી ગયે। છુ' તે પશુ મારા તપના તેજથી મહિનામાં તારૂ અવશ્ય મૃત્યુ થશે. ' શ્રી વીરે તેને જવાબ આપ્યા
.
k
1
