________________
અન્ય દીક્ષાએ
૧૨૭
ત્યાં જવાં હતાં નહિ. તે વિસ્મય પામ્યા. બે મિનિટમાં નવલાં ગુમ ! તેની દુકાનમાં તે ઊઠયા, તે દરમ્યાન મુનિ સિવાય ફ્રાઇ હતું જ નહિ, તેને મુનિ પર વહેમ ગયા. તુરત જ તે મુનિને પગલે ચાલ્યેા. રસ્તામાં જતાં તેમણે તેણે રાકયા તે પૂછપરછ કરી.
મુનિને પેાતાના કરતાં, પરતા જીવ વધારે વહાલા હતા. કારણ ૐ ત્યાગ એજ તેમનું જવનધ્યેય હતું. જવલાંની સત્ય હકીકતથી તેઓ વાર્તક હતા. પશુ તે સે।નીને જણાવવામાં સમાયેલા ચનાર મનને પશુ તેએ। સમજતા હતા. મુનિ મૌન રહ્યા સાનીને વહેમ મજબૂત થયે। તેણે તેમને માથે આળું ચામડુ માંધ્યું તે ચાલતા થયે। ઉનાળાના તાપમાં આળું ચામડું તડ તડ થવા લાગ્યું તેની અતિશય ગરમીથી મુનિનાં નેત્રે બહાર નીકળી પડયાં, પણ સમભાવે સઘળું સહતા તે મુનિ જર પણ ડગ્યા નહિ. ઘેાડીવારમાં તેમને કેવળજ્ઞાન ઉપજ્યું તે તે સાથે જ તેમનું શરીર ઢળી પડયું.
1
સુનિને મુશ્કેટાટ બાંધી સેાની દુકાને આવ્યે. એટલામાં એક કાષ્ઠહારા તેની દુકાતે આવ્યે મૂલ્ય આપીને સેાની એ તે કાષ્ઠ ખરીદ્યા લાકડાવાળાએ લાકડાં પછાડર્યા લાકડાનાં પછડાટથી જોડેના ઝાડપરનાં પક્ષીઓ ચસકાં તેમાં એક પક્ષી ચરકી ગયું તે તે ચરક સાનીને એટલે પડી. તેમાં તેનાં જવલા ચમકતાં હતાં. સૈાની વસ્તુસ્થિતિ સમજી ગયેા. મુનિને વહેારાવવાનું અન્ન લેવા જે સમયે તે
ઘરમાં બચેલે! તે જ સમયે તે પક્ષી આવીને જવલન સાચા જવના દાણા સમજીને ચરી ગયેલું, મુનિએ તે નજરા નજર જોયેલું પણુ જિનકલ્પીપણુ અ’ગીકાર કરેલું હેાવાથી તેમનાથી પક્ષીને અડાય પશુ નહિ કે તેને ડરાવાય પછુ નહિ, તેમજ તે વાત સેનીને પણ ને જ
'
કરાય.
જવાં મળી જવાથી સેાની દોડતાદેાડતા મુનિ મહારાજની દિશામાં ગયા. ત્યાં મુનિને બદલે દેવળ શરીર હતું, તે ગભરાયા સમજી ગયે
-
