________________
૧૨૨
વિશ્વોદ્ધારક શ્રી મહાવીર
-
-
-
પડયા કે ત્રિકાલવિદ્દ શ્રી વીરનાં વચને ફોક જાય જ નહિ. માર્ગમાં જતાં તેમને એક ભરવાડણ સામે મળી. મુનિઓને જોતાં જ તે હર્ષિત થઈ પિતાની પાસેનું પ્રાસુક દહીં વહેરવાની તેણે તેમને
જીજી કૌ. દહી તાજુ જ હતું. મુનિઓએ તે સ્વીકાર્યું અને અંદરોઅંદર વિસ્મય પામતા શ્રી વીરને ચરણે આવ્યા. પોતાના મનનો સંશય ટાળવા શાલિભદ્દે વાત ઉપાડી.
હે ભગવાન! આપના કહેવા પ્રમાણે મને મારી માતાને બદલે એક ભરવાડણ વરફથી આજે ગેચરી મળી છે.'
તને દહીં વહેરાવનાર તે ભરવાડણુ જ તારી પૂર્વ જન્મની માતા છે. 'જ્ઞાનસાગર શ્રી વીર બોલ્યા. “તારો આ બીજો ભવ છે,. જ્યારે ભરવાડણ એના એ જ ભવમા છે.'
આ પ્રમાણે પ્રભુના મુખથી ખુલાસે સાંભળવાથી શાલિભદ્રને સંગરંગ દ્વિગુણ ચો. પછી પ્રભુની આજ્ઞા લઈ, ધન્ય મુનિની સાથે પારણું કર્યું.
ભવવિરકત શાલિભદ્ર મુનિ ભગવંતના મુખથી પૂર્વભવની માતા સંબંધેની વાત સાંભળી વિચારમાં પડયા. સંસારના આશ્ચર્યકારક કર્મ જન્મ અનુભવેથી તેમને પણ નવાઈ થઈ. એક ભવને ભરવાડને પુત્ર જ બીજે ભવે શ્રીમંતને ઘેર જખ્યો. કર્મની આ હિસાબે કેટલી મહત્તા સમજવી. જે જે જન્મે, માનવી, પિતાના મનથી વચનથી કે કાયાથી જે જે પ્રકારના શુભાશુભ ભાવ જન્માવે છે, તે તે ભાન તે તે પ્રકારના ફળ–પરિણામ તેને પિતાને જ ભોગવવાં પડે છે. એકના કર્મનું ફળ બીજાને ભોગવવું પડે તે કર્મફળ ગણાય જ નહિં.
કર્મના સિદ્ધાન્તનું સચોટ અને સત્ય નિરુપણુ જ જૈનધર્મની મહત્તા અને વ્યાપક્તાનું સૂચક છે. જૈન ધર્મે જે બાર કર્મ ઉપર મૂકે છે, તે ભાર બીજા કેઈ ધમ પુરતકમાં વાંચવા મળે નથી.
મ
