________________
R
વિહાર અને પ્રકાશ વર્ષોંધ્યુ
૨૫
રાજગૃહીના ઉદ્યાનની ચિનળ હવામાં શ્રી મહાવીરના ઉપદેશ વેણા પ્રકાશ–કા પરે તરતા હતા. ઉપદેશ ચાલુ હતા, શ્રોતાજને શાંત હતા. શ્રી વીરની ઉપદેશ ધારા આગળ વધતી, કાળ'ને પશો ‘કાળ’ ઉપર તેમણે એ એટલ કહ્યા.’
- કાલ કાલ શુ કરેા છે ? કાળના સળંગ વહેણુમાં કાલને ઊભાને અવકાશ જ નહિં મળે. કાલ, પરમ, વગેરે જે તમે માને છે! અને મનાવેા છે, તે તમારી માસિક નિર્માલ્યતાનું જ કારણ છે. કાળમાં ટાલ કે પરમ છે જ નિર્ક. કાળ અખંડ, અનાદિ ને સનાતન છે. જેટલા શ્ર્વાસા શ્વાસની ઢીલ એટલા તમને જ ગેરલાભ. કાળમાં તમારે નામ જેટલા ઉજળા ટાંકા, એટલેા જ તમારા આ જીવનના માંગલિક વિકાસ, મર્યાદિત માનુષી દૃષ્ટિ રૂંધાય નહિં એટલે જ અખડ કાળને કાલ, પુરમ, માસ, વર્ષ વિગેરે ભાગેમાં વહેચવા પાયા છે. નહિતર કાળ એવી ક્રાઈમ વસ્તુ નથી કે તેના મ, શેર, અચ્છેર્ આદિ વિભાગ પાડી શકાય.
..
આ પળે જ શા માટે ? ચાલેા પછી વાત આવા પ્રકારના ઉચ્ચાર પ્રત્યેક જીવને સામાન્ય જણાય છે. પરંતુ પળને નહિ પારખતા માનવી, પળથી થૈ જૂજ સમયમાં ઢળી પડનાર નશ્વર દેહને કઇ રીતે અમરતાની યાદીમાં નોંધાવી શકશે? કારણ કે દેહ નશ્વર છે, જ્યારે કાળ સનાતન છે. જો સનાતન તત્ત્વમાં આ નશ્વરના દેહના આશ્રયે જીવનની આછી પણ, તેજલીરા ફેંકાય, તે તેટલાથી પણ ઘણું સિદ્ધ થાય છે.
99
જેને કાલના ભરાંસા હૈાય તે ઊભા થાય ? ક્રાઇ નહિ. જો કાનૈય કાલના ભાસેા નથી, તે। વહીજતી આજની પળને સદુપયેાગ શા માટે નથી કરતા ? જેને સસાર વહાલા હૈય, તે ભલે ત્યાંજ રહે પણ તે પહેલાં તેએ એટલા ખ્યાલ રાખી લે અે, ‘ સૌંસારમાં વહાલા ગણુાતા સર્વે મુખ્ય પૂરતાજ છે. જ્યારે શરીર થાકશે, અને મૃત્યુની
'
