________________
વિશ્વોદ્ધારક શ્રી મહાવીર
૧૮
લાગ્યો. વિશ્વભુતિના સુખ-વૈભવ પરાકાષ્ઠાએ પહોંચ્યો. અનેક દર્ષ્યાળુએની આંખમાં તે કણાની માફક ખૂ ંચવા લાગ્યો.
એક દિવસ મદનલેખાની * દાસીએ તે ઉદ્યાને ગઇ. પટરાણીએ મંગાવેલા પુષ્પા લેવા અંદર પેડી. પણ ત્યાં જ દ્વારપાળે તેમને હાંકી કાઢી, દ્વાર બંધ કર્યાં. પાછી ફરતી દાસીએએ રાણીના વ્હાલસેાયા કુમાર વિશાખાનંદીને ઉદ્યાન બહાર ફરતા જોયા, તેમને તપાસ કરતાં માલૂમ પડયું કે, ઉદ્યાનની અંદર કુમાર વિશ્વભૂતિ સપરિવાર ગળાડૂબ વૈભવમાં વાસેા રહેલ છે. તેથી વિશાખાનદીથી અંદર જઈ શકાતું નથી.” દાસીઓના સ્વભાવ (?) જાણેા જ છે! ને? દાસીએ દોડતી દોડતી પટરાણી પાસે આવી. મીઠું-મરચું ભભરાવી બધું ઊંધુંચતું સમજાવ્યું. “ કે આપ પટરાણી અને મહારાજાનાં આપ માનીતાં અને આપના જ કુમાર વિશાખાનદી, તેમને માટે ગ્રીષ્મના આનંદ નહિ ? ઉદ્યાન પણ અંધ ? જ્યારે વિશ્વભૂતિ–મહારાજાના લધુબના પુત્ર, વળી નાના ભાઇ તા મહારાજાની કૃપા પર જીવતા ગણાય તેને જ પુત્ર, આપના લાડીલા કુમારને ઉદ્યાનમાં દાખલ થવા ય ન દે ? ” “ કેટલું. અજાયબ, મહારાણીશ્રીજી ? હવે વધારે શું કહીએ ? જ્યારે અમે તમારાં મેકસ્યાં, બગીચામાં દાખલ થવા જતાં હતાં, ત્યાં જ વિશ્વભૂતિના સેવાએ અપમાન કરી અમને હકાલી મૂકયાં. ” કહા ? અમે આપનાં મેાકલ્યાં ગયેલાં, ત્યારે અમારૂ અપમાન થયું. અમારૂં અપમાન તે આપના હુકમના અપમાન રેબર નહિ કે ? મહારાણીનું મગજ ધીરે ધીરે તપવા લાગ્યું. દાસીએના બનાવટી વાકયો રાણીના ભીતરને કારી ખાવા લાગ્યાં. રાણીને તપ્યાં જાણી, “ પેાતાનું તીર વાગી ગયું ' એમ ધારતી દાસીએ તુરત ત્યાંથી છટકી ગઇ.
""
""
39
રાણીના ક્રોધાગ્નિ પૂર જોસમાં ભભૂકવા લાગ્યા. એ તાપના તેજે * મદનલેખાને કેટલાક ગ્રન્થામાં પ્રિયંગુ નામે ઓળખવામાં આવી છે.
66
