________________
વિશ્વોદ્ધારક શ્રી મહાવીર
ભવ ત્રીજો મરીચિ સાર-સ્વર્ગમાંથી ચ્યવી તૃતીયભવમાં પ્રવેશવું. પ્રથમ પ્રભુના ઉપદેશે પલળવું. સંયમ માર્ગ સ્વીકાર. તે માર્ગની અલંધ્યતા, ન માગ સ્થાપ ચક્રવતી પિતાનું નમન. કુલમદ-મદના પ્રકાર-અને પરિણામ. કપિલને ખોટો ઉપદેશ અને તેનું પારણામ. આ ભવમાં એકંદર રીતે સાધુ અને તાપસનો સાચો ભેદ વાંચવા મળશે.
વન–આયુષ્ય ગમે તેટલું દીર્ઘ હોય, છતાં ભોગવનારને તે અ૫ જ જણાય છે. જેમ વૈભવ વધારે, તેમ આયુષ્યની આકાંક્ષા વધારે. સ્વર્ગીય ઉપભોગમાં રાચતા દેવોને કેટકટિ સાગરોપમને પલ્યોપમનાં આયુષ્ય કયારે ક્ષીણ થાય છે, તેની ખબરેય નથી પડતી.
એક પલ્યોપમનું આયુષ્ય પૂર્ણ કરી, નયસારને સ્વર્ગવાસી આમા રમત રમતે આ ભૂમિતલ પર ઊતરી આવ્યું. વિનીતા નગરીના અધિપતિ શ્રી ઋષભદેવ મહારાજાના ચક્રધર યુવરાજશ્રી ભરતદેવને સહામણા ભવનમાં તે આત્મા પુત્રપણે ઉત્પન્ન થયે. તેનું મરીચિ એવું મંગલ નામ રાખવામાં આવ્યું.
ઉપદેશ-કાળે કરી શ્રી કષભદેવે યુવરાજને રાજ્યાધિકાર ભળાવી દીક્ષા લીધી અને તપશકિત ખીલવી. અનુક્રમે સંપૂર્ણ જ્ઞાની બની ભગવાન થયા. ત્યાર બાદ ભગવાન શ્રી ઋષભદેવ, આ પૃથ્વી પર વિહરી રહ્યા હતા. એક સમયે પોતાના સદ્દભાગ્યે મરીચિને પિતામહને ઉપદેશ સાંભળવા મળ્યો. ઉપદેશમાં ઝરતા આત્મ સૌન્દર્ય વડે અંજાયેલ મરીચિ સાધુ બનવા તૈયાર થયો. જ્ઞાની પિતામહના પ્રતાપને પાતામાં પ્રગટાવવાની તેને ભાવના થઈ. સમૂલક સુખની
