________________
મહામુનિ શ્રી મહાવીર
૧૫૭ સૂત્રની સુખ-બેધિકા ટીકામાં જણાવ્યું છે. પંદર વખત હાર ખાઈને પાછો પડેલે દેવ સોળમા દાવ માટે તૈયાર થયે. મહાસાગરનાં જળ ચીરે એવે પ્રચંડ વાયુ તેણે આ સમયે પ્રગટ કર્યો. સુસવાટા મારતે પવન ચારે તરફ ફરી વળ્યો. તેના પ્રચંડ આક્રમણે ચૈત્ય ધ્રુજવા લાગ્યું. ધ્યાનસ્થ વીર હવામાં ગોળાયા, પણ તેમની તે મુદ્રામાં અણુમાત્ર ફેરફાર ન થયે. પ્રથમથી જે રીતે ઊભા હતા એ જ રીતે ઊભા રહ્યા. દેવને અભિમાન હતું કે હું મહાવીરને ધ્યાનમાંથી ડગાવીશ. અ માથી ઉજળી પ્રભામાં જડાયેલી તેમની નજરને શરીરના મેહમાં મેલી કરીશ. ભયંકર દુઃખ વરસાવી તેમની પાસે ચીસો નંખાવીશ. પરતુ ઉપરાઉપરી પ્રયોગ આદર્યા બાદ તેની અભિમાનરંગી આંબેમાં પળની નમ્ર વાદળી વરસી ગઈ
સંગમને વળી પાછી ઇન્કસભા યાદ આવી. ત્યાં સર્વ દેવો સમક્ષ કરેલી પ્રતિજ્ઞાનું તેને ભાન થયું. તે ભાનમાં બેભાન બની તેણે સત્તરમી વખતે ચક્રવાયુ વિકવ્યું. ચક્રવાયું તે ચક્રની ગતિએ ભમતો ને માર્ગમાં આવતા ગમે તેવા બળવાન પદાર્થોને ભમાવતે તે વાયુની ગતિ કલાકે સો માઈલની ગણુય. વાયુએ મહાવીરને ઝપ ટામાં લીધા. તેમની આસપાસ તે વીંટળાઈ વળ્યો. પૂર્ણચન્દ્રને વાદળ વીંટળાય ને અવનિતલે તિમિર રેલાવ, તે રીતે શ્રી વારને તેણે ઢાંકી દીધા. પણ તે કેટલી પળ પૂરતા ! આત્માના પ્રશાંત દિવ્ય રશ્મિએ તે વાયુને વીંધીને ચૈત્યમાં અજવાળું પાથરવા લાગ્યાં. જેમ જેમ વાયુની ઝડપ વીરને ભમાવવા લાગી, તેમ તેમ તેમના આત્માને સુગંધી સૂર પ્રબળ વેગથી ચોતરફ પ્રસરવા મંડ્યો. વાયુની ગતિ રૂંધાઈ ગઈ. દેવની દિશાઓ ડોલવા માંડી. વિચારશન્ય તે આમતેમ નજર નાંખવા લાગે ઉપાયની ધમાં તેનું મગજ અસ્થિર થયું. આખરે તેણે કારમો પ્રવેગ આદરવાને વિચાર કર્યો. તે વિચાર તેણે અઢારમાં દવે અમલમાં મૂક્યો.
