________________
૭૮
શ્રી જૈન જ્ઞાન સાગર
એ ભાગ્યશાળી ભાગિયા તે ખટપટે સૌ બેઈ ને, જન જાણીએ મન માનીએ નવ કાળ મૂકે કેને. ૬ તરવાર બહાદુર ટેક ધારી પૂર્ણતામાં પેખિયા, હાથી હણે હાથે કરી એ કેશરી સમ દેખિયા; એવા ભલા ભડવીર તે અતિ રહેલા કેઈને, ન જાણીએ મન માનીએ નવ કાળ મૂકે કેઈને. ૭
બિના નયન પાવે નહિ, સેવે સગુસકે ચરન બૂઝી મહતું જે પ્યાસકે, પાવે નહિ ગુન્ગમ બિના, અહિ નહિ હે કલ્પના, કાય નર પંચમ કાળમેં, નહિ દે તું ઉપદેશકું, સબસે ન્યારા અગમ હે, જપ, તપ, ઔર ત્રતાદિ સબ, જહાં લગી નહિ સંતકી, પાયાકી એ બાત હૈ, પિછે લાગ પુરુષકે,
બિના નયનકી બાત, સે પાવે સાક્ષાત ૧ હું બૂઝનકી રીત, એહી અનાદિ સ્થિત. ૨ એહિ નહિ વિભંગ; દેખી વસ્તુ અભંગ. ૩ પ્રથમ લેહિ ઉપદેશ; વો જ્ઞાનીક આદેશ ૪ તહાં લગી ભ્રમ રૂ૫; પાઈ કૃપા અનૂપ. ૫ નિજ છંદન છોડ; તે સબ બંધન તેડ. ૬
યા વૈરાગ્ય ન ચિત્તમાં, અટકે ત્યાગ વૈરાગ્યમાં, જહાં કલ્પના જલ્પના, મિટે કલ્પના જલ્પના, પઢે પાર કહાં પામો, જય કેલકે બેલકું, હત આસવા પરિસવા, માત્ર દષ્ટિકી ભૂલ હૈ, રચના જિન ઉપદેશકી, ઇનમેં સબ મત રહત છે, જિન સેહી હે આતમા, કર્મ કટે નિજ બચન સે, જબ જા નિજ રૂપ, નહિ જા નિજ રૂપતિ,
થાય ન તેને જ્ઞાન; તે ભૂલે નિજ ભાન. તહાં ભાનુ દુઃખ છાંઈ તે વસ્તુ તિન પાઈ મિટે ન મનકી આશ, ધરહિ કેશ હજાર. નહિ ઇનમેં સંદેહ; ભૂલ ગયે ગત એહિ. પુરત્તમ તિનું કાલ; કરતે નિજ સંભાલ. અન્ય હેઈ સે કમં; તત્ત્વજ્ઞાનિકે મર્મ. સબ જાન્યો સબ લેક, સબ જાને સે ફેક.
