________________
'
૪૧
છતાં માહનીય કર્મીની તરતમતા વડે કવચિત્ ચૈતન્ય ભાવની કિંચિત્ વિશેષતાએ આત્મ પ્રાપ્ત સુખ-દુઃખના અનુભવ વડે યા, દાન, પૂજાદિ તેમજ તપ-સયમાદિની પ્રવૃત્તિઓ પણ કરતા હોય છે. આમ છતાં તેઓ આત્માને થાર્થ સ્વરૂપે નહિ‘ એળખતા હેાવાથી આત્મા સાધી શકતા નથી. આ સમયે (૩૬૩) પાખડીઓના ભેદ વડે શાસ્ત્રમાં કહ્યુ` છે
एए गंथे विउकम्म, एगे समणमाहणा । अयाणंता विउस्सिता, सत्ताकामेहि माणवा ॥ વળી પણ કહ્યુ છે કે
अप्पा गाउण णरा के, सब्भाव भावप भट्ठा । हिंडति चाउरंगे, विसएस विमोहिया मूढा || ॥ जे परभावे रत्ता, मत्ता विसएस पावबहुलेसु । आसापासनिबद्धा, भमंति चउगह महारण्णे ||
(૨) સારવાદન :આ ગુણસ્થાનકે, ચેાથા સમ્યકત્વ ગુણુસ્થાનકે તેમજ તેથી ઉપરના ગુણુસ્થાનકે આત્માને આત્મસ્વરૂપની જે શ્રદ્ધા-રૂચિ—તેમજ વિશુદ્ધિ પ્રાપ્ત થયેલી હતી—તેની ઝાંખીરૂપ આસ્વાદનના પરિણામ જાણવા. એટલે
આ પરિણામ ચાથા ગુણ-સ્થાનેથી પડતી વખતે જ પહેલા ગુણસ્થાનકે આવ્યા પહેલાં (છ આવલિકા કાળ પ્રમાણ ) ક્ષણમાત્ર હોય છે. આ પરિણામ પ્રથમ ગુણસ્થાનકથી કંઈક વિશુદ્ધ હેાવાથી તેને ખીજું ગુણસ્થાનક જાણુવું.
