________________
(૧૭). પાણીગૃહણ પ્રભુ પાર્શ્વનું કરતા જોબન વયે પ્રભુ પાર્શ્વઝ પહત્યા
કર્યો મન વિચાર. ૫૦ સોના રૂપાને સાગટે બાજી, રમતા પાર્શ્વકુમાર
ઇંદ્રાણી દેખીને પામે, મનમાંહી હર્ષ અપાર; મનમાંહી હર્ષ અપાર તે વેળા, મળી પુરજન સ ભેળા; જાય નગરના બહાર બહુ રાજી,સોના રૂપાના શોગટે ખાછ.
રમતા પાર્શ્વ કુમાર. ૫૧ થાળ પુજાપા કેરો ભરીને, ખાન પાન વિષેક બહુ ઠાઠે તે સઉ સંચરીયા, પુર બાહીર અનેક; પુર બહાર અને તે વાર, તતક્ષિણ પુછે પાર્શ્વ કુમાર; જાઓ તમે ક્યાં સર્વ મળીને, થાળ પુજાપા કેરો ભરીને
ખાન પાન વિષેક. ૫ર મન સાંભળી રૈયત બેલે સાંભળો રાય સુજાણ કમઠ જોગાસર તપસ્યા કરે, પુરબાહીર જે રાન; પુર બાહીર જે રાન તે માંહી, અગ્નિ પરજાળી તપ કરે છે તાંહી; નહીં તપસી કઇ તેહની તોલે પ્રશ્ન સાંભળી રૈયત બેલે.
સાંભળો રાય જાણ ૫૩ હાથમાં મોટી માળા તે ધારે, ગળામાં રૂદ્રની માળ; સિંહ ચામડનું બીછાણું તેહનું, કાન ફાડી મુંદ્રા ઘાલ; કાનફાડી મુંદ્રા ઘાલ તે ઘાલે, કાષ્ટ ખડકી પંચ અગ્નિ પરજાળે,
