________________
૧૩૦.
વતી કરે દ્રૌપદી પાડવ ઘરણી જેહ, શિયલ અખંડ વખા
તેહ. ૩ ચૂલા દમયંતીદુઃખ હરે, શિવાદેવી નિત સાન્નિધ્ય કરે; ચદનબાલા ચડતી કલા, વીરપાત્ર દીધા બાકુલા છે રાજ મતી નવિરપરણ્યા નેમ, હે રાખે અવિહડ પ્રેમ, સીતાતણું શીલ જગ જ, અગ્નિ ટલીને પાણ થયે. પા ધનઘન સતી સુભદ્રા ધીર, કાચે તાંતણે ચાલણી નીર; ચપાપલી ઉધાડી ચંગ, મૃગાવતી પ્રણમ્ મનરંગ. તે ૬ પ્રહ ઉઠી સતી જપિ શેલ, જિમ લહિયે રૂદ્ધિ વૃદ્ધિ ધૃત ગોલ શ્રી વિનયવિજય વાચકસુપરસાય, રૂપ વિજય ભા ગુણ ગાયા. એ ૭ ઇતિ સઝાય સમાસ
અથ શ્રી સિદ્ધપદ સ્તવન શ્રી ગૌતમ પૂછ કરે, વિનય કરી ચીસ નમાય પ્રભુજી; અવિચલ થાનક મેં સુણ, કૃપા કરી મેયબતાય પ્રભુજી. છે શિવપુર નગર સેહામણું. છે ૧ છે આઠ કરમ અલગ કરી, સાચા આતમ કામાખશે છુટા સંસારના દુખ થકી, રેવાને કહાં ઠાંમ પ્રથા શિવ મારા વીર કહે ઉમ્બેલેકમાં, સિદ્ધશિલા તણો ઠામ હે ગૌતમ સ્વરગ છવીશ ને ઉપરે, તેહનાં બારે નામ છે. ગૌ છે શિવારા લાખપિસતાલીસ જેજના, લાંબી પહેલી જાણ હેરાગે આઠ જજન જાડી વિ, છેડે મંખ પંખ ; જણ કે ગૌ૦ શિ૦ જા ઉજવલ હાર મેતી તણે છે ગે દુગ્ધ શંખ પ્રમાણ હે ગી તેથકી ઊજવલી અતિઘણી છે ઉલટ છત્ર સંઠાણ છે કે ગૌ છે
