________________
(४९)
अध्ययन बीजं. अप्पमत्तो काहिं, उबरतो पावकम्मेहि, वीरे आयगुत्ते जे खे-- यन्ने । (१७३)
जे पञ्जवजातसत्यस्स खेयन्ने, से असत्थस्स स्वेयन्ने । जे असत्थस्स खेयन्ने, से पज्जवजातसत्थस्स खेयन्ले । (१७४)
___अकस्सस्स ववहारो ण विज्जत्ति । कम्मणा उवाही जायति । (१७५)
कम्मं च पडिलेहाएं, कम्ममूलं च जं छणं १ १ (१७६) पडिलेहिय, सव्वं समायाय दोहिं अंतेहिं अदिस्समाणे । (१७७)
तं परिन्नाय मेहावी विदित्ता लोग, वंता लोगसन्नं, से मइमं परक्कमिज्जासित्ति बेमि । (१७८)
१ क्षणं प्राण्युपमर्दकारि कर्म- २ रागद्वेषाभ्यां परिव्रजे दिति शेषः
जे पुरुपो परने थता दुःखो जाणे छ तेवा पराक्रमी पुरुपोए संयमवंत थइ विषयो साथै नहि फसातां पापकर्मथी दूर रहे. [१७३]
जे विपयोपभोगना अनुष्टानने शस्त्ररुपे जाणे छे ते अशस्त्रने जाणे छ भने जे अंशस्त्रने जागे छे ते विपयोपभोगना अनुष्ठानने शस्त्र रुपे जाणे छे. [१७४]
जे कर्मरहित मुक्त जीवो छ तेमने कशो संसार साथे संबंध नथी. कर्मथी ज सपळी उपाधीयो थाथ छे. [१७]
कर्मस्वरुप जोइने तेमने दुर करवा, तथा हिंसाने कर्मनी मूळहेतभुत जाणीने [तेथी दुर रहेव.] [१७६]
(कर्मस्वरूप) विचारी, (कर्म दूर करवानो) सर्व (उपदेग) ग्रहण करी, (राग अने द्वेप) ए वेलो परिहार करवो. [१७७]
त्रुद्धिमान मुनिए रागादिनने (अदिनकर्ता) जाणी तमनो त्याग करी, नया लोकने (रागादिकथी दुखिन थएलो) जाणी लोकसंज्ञा दूर करीने संयममा पराकामवंत घ{. [१७८]
सयमने.
