________________
[३५]
-
अध्ययन वीजुं. जेहिं वा सहि संवसति, ते वाणं एगया भियगा पुबि परिवयंति। सो वा ते णियगे पच्छा परिवएज्जा । गालं ते तव ताणाए वा, सरणाए वा। तुमंपि तेसिं णालं ताणाए वा सरणाए वा । (१०३),
जाणि-तु दुक्खं पत्तेयं सायं । (१०४)
भोगामेव अणुतोयंति-इह मेगेसि माणवाणं, तिविहेण, जावि से तत्थ मत्ता भवइ, अप्पा वा, बहुगावा, से तत्थ गढिए चिट्ठति ! भोयणाए। (१०५)
ततो से एगया विपरिसि, संभूयं महोवगरणं भवति । तंपिं से एगया दायाया विभयंति, अदत्ताहारे वा से हरति, रायाणो वा से विलुपंति, णतइ वा से, विणसइ वा से, आगारदाहेण वा से डझति।(१०६)
इति से परस्स अगाए कूराणि कम्माणि बाले पकुबमाणे तेण दुक्खेण मूढे विप्परियासमुवेति । (१०७)
एवे वखते तेना स्नेहिओ तेने अवगणे छ या ते तेओने अवगणे छे कारण के कोइ कोइने राखनार नथी. (१०३)
दुःख सुख सब जूदा जूदा भोगवे छे. (१०४) ।
आ जानमा केलाएक जीव मरण ली पग भोगनीज वांछा धरता रहे छे. तेपाओने जे कंद थोडी के घगी धन पास थाय छे ते खावा पावा माटे तेगा मन वचन कायाधी गृद्ध घइ जाय छे. (१०५)
कदाच बहु धन मळे छे तो अंते ते धन भायातो बचे छे,,या चोरो चोरी जाय छे. या राजाओ लूंग ले छे या व्यापारमा नाश पामे छे, या अग्मियी बळी जाय छे. (१०६)
ए रीते ते अज्ञानी जीवो वीजाना माटे कर कर्म करता थका तेना दुःखो जाते भागवतां मुख इच्छता दुःखमां पडे छे. [१०७]
१ जेमके. ब्रह्मदत केमके ते. मरणनी अपर तथा नरकमां पण "कुस्मती. कुरुमतीज पाकारतो.
