________________
(४४४)
ऋषिमंमलवृत्ति-पूर्वार्ध. पासे राखी नीलस्त्रीये अकृत्य करवामां तैयार श्रयेली कृत्याने मधुर वचनथी आ प्रमाणे कडं. “हे देवी! तमारा आववाथी नत्पन्न श्रयेला नत्कट वायुवमे आकुल व्याकुल श्रयेला आ प्राणीयो, जयथी मूळ पाम्या . वली तेनए दवणां प्राणोने पण त्यजी दीधा . हे देवी! त्रण लोकने विषे देव, दैत्य के मनुष्योमां एवो को पुरुष नथी के, जे इंश्ना वज्रनी पेठेत्हारा महाकोपने सहन करी शके ? हे कृत्या देवी ! आ पोतानी मेलेज मृत्यु पामेलाने तुं फ. रीथी शा माटे मारे ले ? कारण एमां त्रय जगत्ने दोनकारी एवं त्दारूं प. राक्रम जरा पण गणाय नहि." आ प्रमाणे नीलस्त्रीये बहु नक्तियुक्त वच नश्री कृत्याने कर्वा एटले ते निष्फल प्रयासवाली कृत्या पोताने बहु कृतकृत्र मानती उती हसीने क्यांश चाली गइ.
पी पदी, मृत्यु पामेलाना समान पोताना पतियोने जो मूळ पामी. योमा वखत पठी सावधान थइ एटले ते पोताना पतिना वियोगथी बहु दुःख पामती ती विलाप करवा लागी एटले नीलस्त्रीये तेनां आंसु लुही नाखीने हर्ष पामता बता कयुं के, “हे शुशीलवती बाला! महा अरण्यमा रहेली तुं वृया शा माटे रुवे ? हे सुंदरी! तुं मूळ पामेला तेन पासे न जा. प. रंतु आ मणिकालका नदीना पवित्र जलथी अमृतनी पेठे पोताना पतियोने सिंचिने तेनने कणमात्रमा जीवाम." नीलस्त्रीनां कहेवा नपरथी शैपदीये तेम करयु एटले जाणे सुतेला होयनी ? एम सर्वे पांडवो नव्या. पनी तेन
पदीनां वचनथी पोतपोताना चित्तमा विचार करवा लाग्या के, “जे पोताना असंख्य सैन्यथी अहिं आव्यो हतो ते कोण राजा हतो? औपदीन कोणे हरण करयुं हतुं? विषमय जलनुं सरोवर क्यां? अने आपणने मूळ शा माटे थ? वली प्राणप्रिया जैपदीये पोते अहिं आवीने आन्नीलस्त्रीनां वचनथी मणिका लका नदीनां जलवमे सिंचन करीने आपणने जीवामया ए शं !!! शुं आते आपणां चित्तमा खरेखरो विन्रम थयो के, कोइ महा दैवतुं विचेष्टित ? जाणे सारा स्वप्नामां दी ठेला अर्थवालुं अनुत लक्ष्मीन कारणज होयनी? एवं श्राते शंहशे?" या प्रमाणे पांवो विचार करता हता एवामां पोताना तेजश्री दिशानने प्रकाश करतो कोई देवता तेमनी पासे आवीने स्पष्ट वा. नगीश्री या प्रमाणे कद्देवा लाग्यो,
