________________
उवक्खडेहि, अभिकखसि मे दाउ एमेव दलयाहि से सेवं वयंतस्स परो असणं वा.४ उपकरिता उवक्खडित्ता सपाणं आचा
सभोयणं पडिग्गहगं दलइज्जा तह. पडिग्गहगं अफासु जाव नो पड़िगाहिज्जा ।। सिया से परो उपणिचा. पडिग्गहगं निसिरिज्जा, से पुव्यामे० आउ० भ० ! तुमं चेत्रणं संतियं पडिग्गहगं अंतोअंतेणं पडिलेहिस्सामि, केवली. आयाण,
। सूत्रम् ॥१०३८॥ अंतो पडिग्गहगंसि पाणाणि वा बीया० हरि०, अह भिक्खूणं पु० जं पुवामेव पडिग्गहगं अंतोअंतेणं पडि० सअंडाई सब्वे ॥१०३८॥
आलावगा माणियव्या जहा बत्थेसणाए, नाणचं तिल्लेण वा घय० नव० वसाए वा मिणाणादि जाव अनयरंसि वा तहप्पगा. थंडिलसि पडिलेहिय २ पम०२ तओ. संज२ आमज्ज़िज्जा, एवं खलु० सया जएज्जा (मू० १५२) त्तिबेमि ।। २-१-६-१
ते भिक्षु पात्र शोधवानी इच्छा करे, तो आ प्रमाणे प्रथम जाणे, के आ प्रमाणे पात्रां छे, तुंबडानां पात्र छे, लाकडाना पात्र छे, माटीनां पात्र छे, आमांथी कोइपण जातिनां पात्रां ( मुख्यत्वे लाकडानां) होय, तो तरुण अने स्थिर संघयवाळो बळवान साधु
होय तो एक पात्र धारण करे, पण बे नहि, आ जिनकल्पी विगेरेने माटे छे, पण स्थविरकल्पी. जुवान विगेरे शक्तिवान होय तोपण 18. मात्र क सहित चीजें पात्रं धारण करे, तेमां संघाळामा रहेला साधुने एकमां आहार अने चीजामां पाणी लेवा काम लागे, अथवा
आचार्य विगेरे माटे अशुद्ध वस्तु (मात्रु विगेरे) लेवा काम लागे. पोताना रहेवाना स्थानथी जरुर पडतां वे गाउ सुधो पात्रां लेवा। * जाय, पण वधारे नहि हवे ते गृहस्थ एक साधु घगी साध्वी एक साधु एक साध्वी, घणा साधु एक साध्वी, घणा साधु घणी।
साध्वीने उद्देशीने आरंभ करीने जो पात्रां तैगर कर्या होय ते साधु साध्वीने सदोष होवाथी न कल्पे, पण जो श्रमण, माहण, 3
CANC%C4-AR.C+984%CE%252-
कल्पी विगेरेना ) होय,
तोतुंबडानां पार
.
.
'
