________________
आचा०
सत्रम
॥१००९॥
॥
जाणवू, (के आम नहिज बनें) अथवा कोई साधुने भिक्षा माटे कोइ ज्ञाति के कुलमा प्रवेश करतो जोइने तेने उद्देशीने बीजा साधुओ आयु बोले के आपणे खाइ लो, ते लइनेज आवशे, अथवा तेने माटे राखी मुको ते कद पण लीधा विनाज आवशे | अथवा त्यांज खाइने अथवा खाधा विनोन आवशे, तेवु निश्चयात्मक वचन पण न बोलवू, तथा आवी वाणी न बोलवी, के राजा विगेरे आव्यो छेजं, तथा ते नथीज आव्यो, अथवा आवेळेज, आववानो नथीज, तथा ते आवशेज, अथवा आवशेज नहि, ए प्रमाणे पत्तन मठेविगेरे आश्रयी पण भूत विगेरे त्रणे काळ आश्रयी योजq, ते बधानो सार आ छे केजे अर्थने पोते बरोबर न जाणे त्यां आगळ आ 'एमज छे'.एम ने वोलg, ..
। (सामान्यथी साधुने क्धी जग्याए लागु पडतो आ उपदेश छे के विचारीने, सम्यग रीते निश्चय करीने अथवा श्रुत उपदेश वडे प्रयोजन वडे साधारण 'निश्चय आत्मक' बनीने भाषा समिति वडे अथवा रागद्वेष छोडीने सोळ वचननी विधि जाणीने भाषा बोले, जेवी भाषा बोलवी ते सोळ प्रकारना वचननी विधिवाळी भाषा बतावे छे. सोळ प्रकारनी भाषा. . (१) एक वचन जेमके 'वृक्षः' (२) द्विवचन 'वृक्षौ' (३) बहु वचन 'वृक्षाः' आ ण वचन थया.
त्रण प्रकारना लिंग' आश्रयी कहे छे. • (४) स्त्री वचन वीणा, कन्या, (५) पुंवचन घटा, पदः (६) नपुंसक वचन पीठं, देवकुलं (देवळ) अध्यात्म वचन.
' (७) आत्मामा रहेलं ते अध्यात्म (हृदयमा रहेल) तेना परिहार 'करवावडे अन्य' बोलवा जतां वीजुंज (खरुं) सहसात्कारे बोलाइ जाय. (८) उपनीत वचन ते प्रशंसानुं वचन जेम सुंदर स्त्री (९) तेथी उलटुं अपनीत निंदावालु वचन कुरुपवाळी स्त्री. (१०)
