________________
आचा०
॥८३६॥
जो उद्देशो कहे छे.
जो उद्देशो कहीने हवे त्रीजो कहे छे. तेनो आ प्रमाणे संबंध छे. गया उद्देशामां भगवाननी शय्या ( वसति) नुं वर्णन कर्यु. अने ते स्थानोमा जे उपसर्गो अने परीपहो सहन कर्या, ते बताववा आ उद्देशो कहे छे, आ संबंधे आवेला उद्देशानी आ सूत्र गाथाओ छे. तणफासे सीयफासे य तेउ फासे य समसगे य । अहियासए सया समिए फासाइं विरूवरूवाई ॥१॥ अह दुच्चरलाढमचारी वजभूमिं च सुब्भभूमिं च । पंतं सिद्धं सेविंसु आसणगाणि चैव पंताणि ॥२॥ लाढेहिं तस्सुवसग्गा बहवे जाणवया लुसिंसु । अह लूहदेसिए भत्ते कुक्कुरातत्थ हिंसिंसु निवसु || ३ || अप्पे जणे निवारेइलूसणए सुणए दसमाणे । छुच्छुकारिंति आहंसु समणं कुक्कुरो दसंतुति ॥४॥
कुश दर्भ विगेरे तृणना कठोर फरसो, तथा ठंडीना स्पर्शो तथा ग्रीष्म ऋतुमां उनाळा विगेरेनो ताप दुःखदायी हतो अथवा भगवानने चालतां तेज (अग्नि) कायज हतो, तथा डांसमच्छरो विगेरे हता, तेवा जुदी जुदी जातिना स्पर्शोने भगवान समताथी अथवा समितिवडे सहन करता.
.
वळी दुःखथी विहार थाय, तेवो दुश्कर देश लाढ छे, तेमां पण पोते विचर्या, तेना वे भाग छे, एक वज्र भूमि तथा बीजी शुभ्र भूमि छे, ते वने जग्याएं विचर्या छे, तथा मांत ते शून्य ग्रह विगेरे वसतिमां रहीने अनेक उपद्रवो भगवाने सहन कर्या,
.
सूत्रम्
||८३६॥
