________________
सूत्रम् ॥७९२॥
पाण्डए ॥६॥
ते संलेखनामां रहेलो अथवा आखी जींदगी मुधी हमेशा ते साधु पाण धारवा रुप जीवितने न चाहे, तथा भूखनी वेदनाथी आचा० दा कंटाळी मरण पण न वांछे तथा जीवित तथा मरणमा संग [ध्यान] न राखे (४) त्यारे ते साधु केवो होय ? ते कहे छे:--
मज्झत्थो निजरापेही, समाहिमणुपालए ॥ अन्तो वंहिं विऊसिज, अज्झत्थं सुद्धमेसए ॥५॥ ॥७९२॥ जं किंचुवक्कम जाणे, आऊखेमस्समप्पणो ॥ तस्सेव अंतरद्धाए, खिप्पं सिक्खिज पण्डिए ॥६॥
गामे वा अदुवा रपणे, थंडिलं पडिलेहिया । अप्पपाणं तु विनाय, तणाई संथरे मुणी ॥७॥ अणाहारो तुहिज्जा. पुट्टो तत्थऽहियासए ॥ नाइवेलं उवचरे, माणुस्सेहि विपुट्ठवं ॥८॥
रागद्वेपनी वचमां रहे ते मध्यस्थ छे, अथवा जीवित मरणनी आकांक्षा रहित ते मध्यस्थ छे, ते निर्जरानी अंपेक्षा राखनार ते | निर्जरापेक्षी छे. तेवो साधु जीवन मरणनी आ शंसा रहित समाधि जे अंत वखतनी छे, तेनु पालन करे, अर्थात् कालपर्यायवडे जे
मरण आवे ते समाधिमा रही पाळे तथा अंदरना कपायोने तथा बहारना शरीर उपकरण विगेरेनो ममत्व छोडी दे, अने अध्यात्मा . 8 ते अंतःकरणने शुद्ध करे, एटले मनमां थता रागद्वेष विगेरेनां बधा जोडकां दूर थवाथी विस्रोतसिका (चंचळता) रहित अंत:करणने F वांछे, वळी उपक्रम ते उपक्रम उपाय छे, तेवा कोइ पण उपायने जाणे...
०-कोना उपक्रम ? आयुष्यन क्षेम ते सम्यक् प्रकारे पाळवू. प्र०-कोना संवन्धी ते आयु छे ? उ० ते आत्मानु-तेनो परमार्थ आ छे. के आत्मा पोताना आयुष्यनो क्षेमथी प्रतिपालन करवा जे उपायने जाणे ते तेने शीघ्र शीखवे, एटले बुद्धिमान
