________________
सूत्रम्
ACASSAGE
ए वृक्षो प्रमाणे जेओ कर्मथी भारे छे, तेवा मोहांध-जीवो अनेक उंचनीच कुळमां उत्पन्न थइने धर्मचारित्रने योग्य पोते होवा छतां
पण रुप विगेरेनी चक्षुइन्द्रियोनी अनुकुळतामां, अने तेज प्रमाणे मधुर अवाज विगेरे विषयोमा गृद्ध बनी शरीर मननां दुःख भोगआचा०.
नववा छतां राजाना उपद्रवथी पीडावा छतां, अने अग्निदाहथी बधुं बळी गयेला जेवा बनवा छतां, अने जुदा जुदा निमित्तथी अ॥६४८॥
नेक आधि (चिंतावाळा) छतां पण सकळ (वधां) दुःखोना घरसमान -गृहवासद् कर्म छोडवा समर्थ थता नथी; पण, घरमां रही
नेज तेवां दुःखो आवतां दीन स्वरे रडे छे, अने बोले छे के, "हे बाप! हे मा! हे दैव! आवा अवसरे तमने आबु दुःख देवू । योग्य नथी! तेज का छे के:
किमिदम चिन्तित मसदृश, मनिष्ट मतिकष्टमनुपमं दुःखं ।। सहसैवोपनतं मे, नैरयिकस्येव सत्वस्य ॥१॥ न चितवेलु अजायबीवालं अनिष्ट, तथा अनुपम आq (भयंकर) दुःख जेम नारकीना जीवने आवे; तेम मने एकदम क्याथी आवी पडघु छे ! विगेरे, ते बोले छे.
अथवा रुप विगेरेमां आसक्त थएला चीकणां कर्म बांधीने नरक विगेरेमां उत्पन्न थइ त्यां दुःख भोगवतां करुण स्वरे उपर मजब रडे छे, अने ते प्रमाणे करुण स्वरे रडवाथी पण ते रांकडो जीव ते दुःखथी मुकातो नथी, ते बतावे छे. दुःखनुं निदान ते उपादान कर्म छे, तेनावडे दुर्गतिमां उत्पन्न थएला दुःख भोगवतां रडवा छतां पण त्यांथी दुःखनी मुक्ति (छुटकारो) अथवा मोक्षनुं
कारण जे संयम अनुष्ठान छे, ते पामी शकता नथी, अने दुःखना छुटकाराना अभावमां संसार उदरमा जुदी जुदी व्याधियोथी & घेरायला जीवो आम तेम भमे छे, ते बतावे जे (अथ शब्द वाक्यना उपन्यास माटे छे) हे शिष्य ! तुं जो! ते संसारी रखडता जीवो
RDCबन
