________________
PEOS
सूत्रम
॥६२४॥
॥६२४॥
प्राणा दशैते भगवद्भिरुक्तास्तेषां वियोजी करणं तु हिंसा ॥ १ ॥ आचा० पांच इन्द्रियो त्रण वळ श्वासोश्वास, अने आयु ए दश भाण भगवाने कहेला छे. तेनो वियोग करवो ते हिंसा छे.
वळी संसारमा रहेला जीवने सर्वथा अमूर्तपणुं न घटे. के आकाशनी माफक जेनावडे विकार न थाय, तथा वधी जग्याए पाणीने दुःख देतां पहेलां आत्मानी तुलना विचारवी, एवं जोडेना मूत्रथी बतावे छे. तुं पण तेज छे. के तने आज्ञा करवामां आवे ते माने छे. तथा वीजा जीवने परितापवा. एबुं माने छे. तेज प्रमाणे जेने ग्रहण करवा, ते तुं माने छे. जेने दुःख देवू ते पण तं माने छे. पण जेवू तने विरुद्ध थतां दुःख थाय तेम वीजाने पण जाणवू. अथवा जे कायने तु इणवानो विचार करे छे. त्यां अ
नेकवार तुं हतो. आ प्रमाणे जुठ विगेरेमां पण समजवु के. बीजो जुटुं बोली तने ठगे तो तने न गमे, तेम तुं जुलु बोले तो बीजाने 13 न गमे, जो हणानारो तथा हणनारो बन्नेने उपर कह्या प्रमाणे एकता थाय तो शृं? ते कहे छे.. द 'अज्जु' रुजु प्रगुण तेज छे के, जे घातक अने इंतव्यना एकपणाना बोधने माने (पोताना जीव माफक सर्वे जीवोने माने)
तेज प्रतिवद्धजीवी साधज पोते परिज्ञानवढे जीवे छे, पण जीवनी हिंसा करनारो पोताना समान बीजाने न माननारो जीवतो नथी. जो एम छे, तो शुं करवू ? ते कहे छे. हणनारा जीवने पोतानी माफक मोटुं दुःख थाय छे, माटे पोतानी उपमाथी बीजानी हिंसा न करवी, न बीजा पासे मराववा, हणनाराने अनुमोदवा नहि, वळी संवेदन ते अनुभव छे. के जे बोजा जीवोने 'मोहना उदयथी हणवा विगेरेथी दुःख दे छे, ते पोते पछवाडे दुःख भोगवे छे, एवु जाणीने कोइने पण हणवो नदि, प्र-आत्माथी अनुभव
नरव
