________________
आचा०
532
॥४६८॥
COACREDGE
A ते वतावे छे. अन्योन्य जे शंका अथवा, एकवीजानो भय अथवा लज्जा, ते लज्जावडे अथवा लज्जाने ध्यानमालइने परस्पर आशंका
अथवा अपेक्षावडे, पापना उपादानरूप-जे कर्मनुं अनुष्ठान छे, ते साधु न करे; एटलुं पाप न करवाथी मुनि कहेवाय एटले जो, 8. परनी लज्जाथी पाप न करे; तो, ते मुनि कहेवाय? उ०-तेटलाथी मुनि न कहेवाय; पण अद्रोहना विचारवाळो मुनिज निश्चयथी साधु छे. जो, ते प्रमाणे, बीजी उपाधिना वशथी ते निर्मळ भाववाळो न होय; तो मुनि न कहेवो. मुनिपणाना भाववाळो मुनि कहेवाय,
एटले, सूत्रमा सरळ शिष्य गुरुने पुछे छे केःकोइ साधु बीजा साधुओना डर अथवा लज्जाथी आधाकर्मादि आहार न ले; तो, ते मुनि भावसाधु कहेवाय के नहि ? आचार्य कहे छे बीजो व्यापार छोडीने सांभळ.
बीजी उपाधि जे पापना व्यापाररूप छे, तेने त्यागवाथी भाव साधुपणुं थाय छे, एथी एम समजवू के, अंत:करण निर्मळ 6 करीने साधुनां अनुष्ठान करे; तेज भावमुनिपणुं छे, शिवाय नहि. .
___उपर कहेल अभिप्राय निश्चयनयनो छे. हवे, व्यवहारनयनो अभिमाय कहे छे:-जे सम्यक्दृष्टि छे, अने पंचमहावत लीधेलाल
छे, तेनो भारवहन करवामां प्रमाद करीने पण वीजा समान साधुनी लज्जावडे, अथवा गुरु महाराजना भयथी अथवा गौरव (पोतानां 6 उत्तम कुळ विगेरेना कारणे कोइ साधु आधाकर्म विगेरे दोषिव आहार विगेरे छोडी पडिलेहणा विगेरे क्रिया करे; अथवा तीर्थनी
शोभा माटे महिनाना उपवास विगेरे लोकप्रसिद्ध क्रिया करे; तो, तेमां तेना मुनिभावपणानुज कारण जाणवू. कारण तेवी धर्मक्रिया करतां परंपराए (धीरे धीरे) तेनी शुभ भावनी उत्पत्ति थशे.
SCESSIS
