________________
S
लमतिको निविटनिवदमानम एवासीत् । तस्य च कदाचिच्छकप्रशंसा संवृत्ता, ततश्चाश्रद्दधानदेवागमः संवृत्तः। तत्रा3 गमे मति ॥ ३४९ ॥ ४३ ॥ तेन देवेन दृष्ट उत्सर्गस्थितः कायोत्सर्गव्यवस्थितः स साधुः । विकुर्वितं च तुशब्दस्य समु
अवार्यम्येह मम्बन्धाजननीजनकरूपम् । करुणं च प्रदर्शितकारुण्यं सम्प्रलप्तो व्यज्ञप्तोऽनेकधा तत्र कायोत्सर्ग व्यवस्थितः स माधुस्तैर्जननीजनकलोकर्यथा वयं न जीवामो भवन्तमन्तरेण, वचनमात्रेणापि तावदनुगृहाणेत्यादि ॥६५०॥ ३॥ १८ ॥ यदा एवमपि न किश्चित् क्षुमितः, तदा पश्चात् तेन देवेन भार्यारूपं विकुर्वितम् । कीदृशमित्याह-अन्यप्रसक्तं
परपुरुपनिबद्धं समस्तथगारं परिपूर्णगृहीतशरीरभूषं भूयः पुनरपि तं साधुमभिलपत् सद् अभिलापविषयीकुर्वदित्यर्थः । है उत्सुकमतीव त्वरावदत्यन्तस्नेहयुतमिति ॥ ६५१ ॥ ४५ ॥ तथापि न मनोगुप्तेश्चलनं यदाऽस्य मनागपि संजातं, तदा
निजं म्पमस्येति निजरूपः स चासो देवश्च तेन वंदना मनेर्विहिता । तथा स्तवनं यथा-सलब्धं ते जन्म, दिममागारः, सुदृढा मनोनिरोधवृत्तिः; को हि नामान्य इहलोकपरलोकयोरेवं निःस्पृहत्ववृत्तिरिति । ततश्च साधोर्लोके
प्रगंमा जाता, यथा-एवमस्य महात्मनो न नैव चित्तभेदः प्रादुरभूत् । तुः पूरणार्थः ।। ६५२ ॥ ४६॥ __ अथ वारगुप्ताबुदाहरणं यथा-कश्चित्साधुः संज्ञापकस्थानं गच्छाम्यहं द्रष्टुमित्यध्यवसितः । तत्र संजानन्तीति संज्ञा
काः सम्यक्रमत्यभिज्ञानवन्तः स्वजनास्तेषां स्थानं ग्रामनगरादिरूपमिति । मार्गे गच्छतश्चौरग्राहो वृत्तः । गृहीतः साधुः। विमुच्य भणति तं सेनापतिः-मा शाघि मामत्र स्थितं केपामपि मा कथयेस्त्वमिति ॥६५॥४७॥ यावदसौ कश्चिद् मार्गसामागं गच्छति तावचलिता यज्ञयात्रा विवाहप्रवृत्तजनसमूहरूपा। तत्र च संज्ञापकः स्वजनलोकस्तस्य मिलनं संज्ञापकमिलनं
ACANC+
IGHOSHOOSHISHI Seoses
