Adinath Charitra

SR No.: 010762
Original Sutra Author: N/A
Publisher: ZZZ Unknown
Total Pages: 489
Language: Hindi
Classification: Book_Devnagari, Story, Mythology, & Literature
File Size: 32 MB

Page 252

( ५४६) ऋषिमंमलरत्ति-पूर्वाई. त्यजी द्यो! न त्यजी द्यो!!” रामे “तमारे आई फरीथी नहि बोलq." एम कही लक्ष्मणने जवाली आज्ञा करी, तेथी अत्यंत खेदातुर श्रयेला लक्ष्मण पोताना घर प्रत्ये गया. पी कुँवंत एवा रामे कृतांत सेनापतिने फरीथी .. आज्ञा करी के, “हारे संमेतशिखर तीर्थनी यात्राना मीषथी सीताने महा अ." रण्यमां त्यजी देवी."
पठी सारधीये पोतानो रथ तैयार करी सीतानी पासे आवीने श्राप्रमाणे कडं. “ तमने अयोध्यापतिये उत्तम अने मनने इष्ट एवी संमेतशिखर तीर्थनी यात्रा करवा जवानी आझा पापी ." पठी अनेक आनुषणोने धारण करीनि कपट चित्तवाली सीता रथ नपर बेठी एटले अनेक अपशुकन श्रया उतां पण सेनापतिये रथने आगल चलाव्यो. अनुक्रमे ते गंगासागरना संगमरूप तीर्थने उतरी ज्यां अनेक सिंहो गर्जना करी रह्या हता एवा सिंहनाद नामना महा अरण्यमां श्रावी पहोच्या. पी “श्रा अरण्यमां सीताने केम त्यजी देवाय ?" एवा वीचारथी अत्यंत खेद पामेला अने हृदयमां दुःखथी आकुल व्याकुल थयेला ते सेनापतिये रथने ननो राख्यो एटलें सरल स्वन्नाववाली सीताये तेने कडं के, " अरे सारथी ! तुं रथने आगल केम नथी चलावतो?" सीतानां आवां वचन सांजली जेनां नेत्रमांधी आंसुनी धारा वहेवा लागी हती एवा सारथीये नत्तर प्राप्यो के, “दे मात ! हुं महाराजा रामने वश बु, तेथी गुं. करूं. सोनलो. रामे नगरवासी जनो पासेयी तमारो अपवाद सांजल्यो; तेथी श्रांसुधी व्याप्त नेत्रवाला लक्ष्मणे ना कह्या उतां पण तेमणे तमने त्यजी दीधां . हे स्वामिनी! अने तेनीज निर्दय चित्तवालो हुँ तमने तीर्थयात्राना मीपश्री आ महान् अरण्यमां तेमी लाव्यो . हे मात ! वाघ विगेरे हिंसक पशुनधी घोर एवा या वनमां पोताना शीलवृत्तश्री रक्षण करायला तमे पोताना पति रामनी विषम आझादी रहो.” सारथीनां आवां वचन सांजली सीता मूळ पामी एटले कृतांत सारणीये तेने जाणे तुरत मृत्यु पामी गर होयनी ? एम जाणी अश्रुधाराने वर्षावता उता वहु रुदन करवा मांमयु. पी शीतल पवनवमे मूळ रहित अयेली सीताये पण धैर्य त्यजी रुदनपूर्वक वि- - लाप करवा मांझयो के, “हे करुणाना समु! तमे अपराध विना म्हारो । महना न्याग केम कस्यो ? श्राम कदीने फरीले मी पामी, वली सचेत भइ ।