________________
(१०) . ऋषिमंमलरत्ति-पूर्वाई. मता बता पितानी पासे जश् पोतानो वृत्तांत कही संनलाव्यो ते नपरथी ते श्री राम पासे गयो.
पी हनूमान आकाशमार्गे प्रयाण करी लंकाना नद्यान प्रत्ये आव्या, त्यां तेमणे नत्कट एवं राक्षसी, रूप जोयु. राक्षसीये “अरे कपि ! तुं क्यां जाय ? निश्चे तुं दवणां म्हारा लक्षणरूप श्रयेलो .” एम कही तत्काल पोतानुं विकराल मुख पहोद्धं करयु. हनूमाने पण हाथमां गदा लश् तेनां मुख मां प्रवेश कस्यो अने पड़ी कण मात्रमा जीर्ण वस्त्रनी पेठे तेना नदरने चीरी बहार निकल्या. राक्षसीये रचेलो कोट पण तेमणे पाद प्रहारथी तुरत तोमी नाख्यो. ते जोश कोटनो रदक वजमुख युद्ध करवा आव्यो; तेने पण हनूमाने कणमात्रमा मास्यो.आधी अत्यंत क्रोधाकुल थयेली तेनी महाबलवंत लंकासुंदरी नामे स्त्री हनूमानने बोलावीने तेमनी साथे युद्ध करवा लागी. हनूमाने पण तेने युरूप रंगमपमां नर्तकीनी पेठे बहु नचावी. वट शस्त्र क्षय थवाने लीधे युक्ष्वी निवृत्तेली ते कामदेव समान आकृतिवाला हनुमानने जो कामथी विह्वल ती हाथ जोमीने कहेवा लागी. “हे नरोत्तम ! पिताना घातथी नुत्पन्न श्रयेला कोपने लीधेज में आपनी साये युः करयुं वे; परंतु पूर्वे नैमित्तिके आपने म्हारा नार थवानुं कडं डे, माटे हवे आप पूर्वपुण्यना योगथी म्हारो पाणीग्रहण करो.” पनी हनूमाने तेनो गांधर्व विवाहथी पाणीग्रहण कस्यो. पनी तेनी साथे ते रात्री कीमा करवामां निर्गमन करीने सवारे अनेक सुन्नटोथी रक्षण करायेली लंकापुरीप्रत्ये गया. त्यां तेमणे सत्कार पू. र्वक विन्नीषणना घरप्रत्ये प्रवेश कस्यो. विन्नीषणे हनूमानने आववानुं कार| पूज्यु. ते नपरश्री हनूमाने कर्वा के, “हे विनो! हुं श्री रामनो दूत बुं अ ने तमे आ राक्षसोना कुलमां नत्तम नो, माटे म्हारूं कहे सांजलो. तमे रावणे रोकेली सीताने गमावो, नहिं तो ए लक्ष्मणथी नाशज पामशे. हे म. हामति ! वलवान पण लोक विरु: आचरण करवायी नाशज पामे . तो तमे तमारा बंधुने तत्काल बोध पमामो.” वित्नीषणे कां. “आपे तेना संवधमां वहु सारं कडं ठे. में पण एने पूर्व सीताने त्यजी देवानुं कडं इतुं; परंतु ने म्हारूं का मानतो नथी. हे वंधो ! जो आप आ वात नहि मानना हो तो ई ने आपने क्यारेक देखामी आपीश."