Santukumar Chariya

SR No.: 010685
Original Sutra Author: N/A
Author: H C Bhayani, Madhusudan Modi
Publisher: L D Indology Ahmedabad
Publication Year: 1974
Total Pages: 197
Language: Sanskrit, Hindi
Classification: Book_Devnagari
File Size: 8 MB

Page 149

सनत्कुमारचरित ए वृत्तांत सांभळीने मारा देहे सविशेष दुःख व्यापी जतां हुं मूर्छा पामी.. सखीओ जेमतेम करीने मने घेर लई गई. ते पछी जे कांई बन्यु ते हुं पोते ज नथी जाणती, (मात्र एटलं ज जाणुं छं के) मने विलाप करतीने कोई खेचरे हरीने अहीं लावी मूकी छे एटले हुं फाळ(?) चूकेली वानरीनी जेम अहीं रहुं छु. (६२४). पेलो अधम खेचर अत्यारे क्य.क बीजे गयो छे एटले मातापिताए दीधेला मारा प्रियतमनी मागणी करती हुं गौरीदेवीना चरणकमळने प्रणाम करी रही छं.' एटले ताळी दईने हसता हसतां कुमारे कां, 'हे विशालाक्षो, समरसिंह राजानी पुत्री, पेलो मदन ते आ हुं ज छं ते तुं केम जोती नथी ?' (६२५).
एटले, मन्मथ सदाय विषम प्रकृतिनो होवाथी, ए चंद्रमुखी लज्जाथी व्याकुळ अने प्रेमथी अभिभूत थई जवाथी समयोचित सत्कारविधि करवान ते वीसरी गई. 'पेली माझं मन हरवा वाळी ते आ ज छे' एम विचारीने विस्मित मन वाळा कुमारे ते सुंदरीने कह्यु (६२६), 'संभ्रम तजीने, अपमानने बाजु पर राखोने, कृपा करीने अने पूर्वे जे प्रेम तें पोतानी सखीओने उद्देशीने त्यारे प्रगट कयों हतो ते प्रेमनु स्मरण करीने, हे विशालाक्षी, तुं व्यापेला प्रेमानलथी तप्त वनेलां अंग वाळा मने तारं स्नेहसर्वस्व केम आपती नथी ? (६२७). 'सुंदरी, नगरना उद्यानमां क्रीडा करवाने गयेला एवा मारा कंठमां ते मदन समजीने कमळनी माळा पहेरावेली, अने शुद्धभावे पूजा करेली. तथा सखीए मारो वेश लोधेलो छे (एम समजीने) तें मारी साथे आलिंगन वगेरे क्रीडा आरंभेली ते तुं केम याद करती नथी ?' (६२८). ए प्रमाणे ते कुमाररत्ने कहेलां वचनोथी तेनुं मुख लज्जाथी नीचुं नमी गयु. पोताना जमणा हाथे तेना वदनकमळने ऊंचं करीने कुमारे कह्यु, 'सुंदरी, जेम अधन्यना घरमां चिंतामणि आवे, तेम आ वनमां दुर्लभ एवी तुं मने मळी तेथी हुं कृतार्थ थयो छं. तो पहेलां जेवो स्नेह मनमां धरीने तुं प्रसन्न थईने मारी सामे जो'. (६२९). - एटले विकसित वदने ते मुग्धा ज्यां हजी कांईक बोलवा जाय छे, स्यां तो दुर्भाग्ये अन्तरिक्षमा रहेला पेला खेचरे तेमने जोयां, अने रोषथी रातां लोचने ते वोल्यो, 'अहाहा, जीवता फणधरना चूडामणिनो कोण स्पर्श करी रह्यो छे ? कोण जागता सिंहनी केशवाळी ग्रहण करे छे ?' अने कठोर चित्कार करता ते खेचरे कांपती देहलता वाळी ते उत्तम तरुणी पासेथी तरत ज कुमारचं अपहरण कर्य.