________________
ए गुणवृंदे जे भर्या, ते श्रावक कहिये भारे ।
पावरे, सुजशपूर तुझ भक्तिथी ए ॥ १९ ॥ अर्थ-ए गुणना ईद के० समूह तेणे करी जे भरया छे ते भावें के भावथी श्रावक कहिये. यतः-" इय सत्तरसगुणजुचो, जिणागमे भावसावगो भणियो।" इति वचनात्. ते पावे के० पामे मुजश पूर के० भला जशनो पूर पामे तुझ भक्तिथी के० हे वीतराग हे चिदानंदस्वरूपी वारी भक्ति थकी पामे एटले तारी:आज्ञायें भाषश्रावकपणुं पालवू ते तारी भकिज छे ।। १९ ॥
॥ ढाळ चजदमी॥
तेरमी ढाल मध्ये भावश्रावकलक्षण का ते भावश्रावक जे होय ते द्रन्यसाधु कहिये अने जे द्रव्यसाधु होय ते भाव साधुपणुं पामे ते माटे हवे भावसाधुनां लक्षण चउदमी डालमां कहे छे. ते भावसाधुपणुं लहे, जे भावभावक सार; तेहनां लक्षण सात छ। सवि जाणे हो तुं गुणभंडार, साहेवजी साची ताहरी वाणी ॥१॥
अर्थ-जे सार के प्रधानभाव श्रावक पूर्व कह्या ते भाव साधुपणु पामे तेनां वली सात लक्षण छे ते हे ज्ञान दर्शन चारित्र वीर्य मुख दान लाभ भोग उपभोगादिक गुणना भंडार एवा हे परमेश्वर तमे सर्व जाणो छो केवलज्ञान केवलदर्शने करी पढ्द्रव्य भासन थाय छे ते माटे हे साहेवजी तमारी वाणी ते साची छे सत्य छे एटले ए भाव जे आचार्य परंपरा तया जीताचार तथा प्रकरणादिकमां जे भाव कहा छे ते तमारीज वाणी छे पण कोइनी कल्पित नयी ॥१॥ किरिया मारग अनुसारणी, श्रद्धा प्रवर अविवाद, रुजुभावे पन्नवणिज्जता । किरियामां हो नित्ये अप्रमाद ॥ सा० ॥२॥
अर्य-हवे सात लक्षण कहे छे सर्व क्रिया प्रत्युपेक्षणादि ते मार्गानुसारणी जे मोक्षमार्गने अनुजायी चेष्टा होय ते प्रथम लक्षण त्या धर्मने विषे श्रद्धा के० करवानी इच्छा प्रवर के प्रधान अविवाद के विवादरहित ते वीजुं लक्षण अने पनवणिज्जता के० प्रज्ञापनीयपणु एटले परुपणा करवी ते ऋजुभाने के सरल भावें एटले तेनी परुपणा ते असदभिनिवेश कदागहें न होय ए त्रीजु लक्षण वली क्रिया जे शुभहित अनुष्ठान तेने विषे निरंतर अपमादी होय पण शिथिल न होय ए चोथु लक्षण ॥२॥
