________________
(८२) असठ न वचे परंप्रतें, लहे कीर्चि विश्वास । भाव सार उद्यम करे, धर्म ठाम ते खास ॥१०॥
अर्थ-असठ के० मायावी नहीं एवो गुणवंत ते परने वचे के० ठगे नहीं तिवारे लोकमां कीर्ति पामे प्रशंसवा योग्य होय अने लोक पण तेनो विश्वास करे वली भाव सार के० पोतानुं चिच रीमवे पण परतुं चित्त रीझववा माटे उद्यम न करे तथा चोक्त-"भूयांसो भूरिलोकस्य, चमत्कारकरा नराः । रंजयंति सचित्तं ये, भूतले ते तु पंचपाः ॥१॥" इत्यादिक तथा धर्मामने विषे खास के० रुडो उद्यम करे ए सातमो गुण ॥ १० ॥
निज कार्य छोडी करी, करे अन्य उपकार ।
सुदखिन्न जन सर्वने, उपादेय व्यवहार ॥ ११ ॥ अर्थ-वली जे पोतार्नु कार्य छोडी एटले पडतुं मूकीने पण परउपकार करे जे जे इहलोक परलोकने विषे हितकारी छे तेवा उपकार करे पण पाप हेतुयें न प्रवते ते सुदाशिण्यनामा आठमो गुण कहिये ते जन० सर्व लोकने उपादेय व्यवहार के आदेय वाक्य (जेतुं कहेवू वघा माने एवों) होय व्यवहार ते वाक्य व्यवहार ॥ ११ ॥
अंगीकृत न त्यजे त्यजे, लज्जालुओ अकाज ।
धरे दयालु धर्मनी, दया मूलनी लाज ॥१२॥ अर्थ-धर्म कार्य जे अंगीकार कय होय ते न त्यजे अने अकाल के०जे अकार्य होय ते त्यजे तेने लज्जालु नामें नवमो गुण कहिये तथा दसमो दयालु तेने कहिये जे दया मूलधर्म छे तेनी लाज घरे एटले दया मूल धर्म न लोपे ॥ १२ ॥
धर्म मर्म अवितत्य लहे, सोमदिष्टि मज्झत्थ ।
गुणसंयोग करे सदा, वरजे दोष अणत्थ ॥ १३॥ अर्थ-हवे मध्यस्थ सोमदृष्टिनामा अग्यारमो गुण वखाणे छे मध्यस्थ ते कोइ दर्शन उपर पक्षपात नथी तथा सोमदिही के द्वेष रहित दृष्टि दर्शन छ जेने ते मध्यस्थ सोमदृष्टि कहिये तथा धर्मनो जे मर्म ते अवितत्य के यथार्थ लहे जाणे एटळे सद्गुण निर्गुण अल्पगुण बहुगुण तथा सर्व पाखंडी निरुपित जे धर्म के कनक परीक्षक पुरुषनी पेठे जाणे अने जे ज्ञानादिक गुण तेनो सदा संबंध करतो रहे तथा अनर्थना करनारा दोष ते सर्व वर्जे ते
अग्यारमो गुण ॥ १३ ॥ __ . गुण रागी गुण संग्रहे, इसे न गुण अनंत ।
अवेखे निर्यण सदा, बहु माने गुणवंत ॥१४॥
