________________
अर्थ-जेम जलधी के० समुद्रनो संखोम के० कल्लोल प्रमुखनी जे क्षोभना तेहने असहता के. जे वारें सही शके नहीं ते वारे जेम मीन के० मच्छ होय ते समुद्रमांथी बाहार नीकले तो दुःखी थाय तेम गच्छमा रहेता थका गुरु आदिक जे सारणादिक करे ते सहन करवी पडे अने जे वारें न सहवाय ते वारें गच्छथी बाहार निकले तो ते समुद्रमांथी निकलेला मच्छनी पेठे दुःखी थाय दीन थाय केमके गत्यंतरे दुर्गतियें जाय माटे दुःखीदीनज थाय इतिभाव. यतः-"जड जलनिहिकलोलक्खोममसहत्ता य बाहिरं पता। मीणा अमुणिय मूणीणो, सारणपमुहाइअसहंता ॥१॥ इति ओघनिर्युक्तौ । आचारांगपंचमाध्ययनचतुर्थोदेशकस्तौ पुनर्यथा “जह सायरंमि मीणा, संक्खोह सायरस असहता । णिति तो सुहकामी णिग्गयमिचा विणस्सति ॥ १ ॥ एवं गच्छसमुझे, सारणवीईहिं चोइया संता । णिति तओ मुहकामी, मीणा व जहा विणस्सति ॥ २॥"
काक नर्मदातट जेम मूकी, मृग तृष्णाजल जातारे। दुख पाम्या तेम गच्छ तजीने आपमति मुनि थातारे श्रीजिन०१८॥
अर्थ-वली दृष्टांत कहे छे-जेम नर्मदा नदीना किनारा उपर रहेनारा काकपक्षी जे फागडा ते तट के नदीनो कांगे मूकीने ते नदीना कांगथीदर पाणी जेवी झाकल देखाय पण पाणी होय नहीं ते भ्रांतिरूप पाणी तेने मृग वृष्णाजल कहीये ते जलनी भ्रांतियें दोउता एवा जे स्वेच्छाचारी थवा जाय ते कागडानी पेठे दुःख पामे ।। १८ ।।
पालविना जेम पाणी न रहे, जीवविना जेम कायारे । गीतारथविण तेम मुनि न रहे, जुठ कष्टनी मायारे श्रीजिन०१९॥
अर्थ-माटे जेम सरोवरादिकनुं पाणी ते पाल बांध्या विना रहे नहि तथा जेम जीव विना काया न रहे तेम जे मुनिराज छे ते गीतार्थ विना रहे नहीं. "गीयत्थस्स विहारो, वीओ गीयत्थमीसिओ भणिओ ॥" इत्यादि वचनात् माटे जे गीतार्थ विना जेटला कष्ट करे ते सर्व अज्ञानमां भले अने जे अज्ञान ते मिथ्यात्व छे ते माया के० कपट विना होय नहि ॥१९॥
अंधप्रतें जेम निर्मल लोचन, मारगमा लेई जायरे। तेम गीतारथ मूरख मुनिने, दृढ आलंबन थायरे ॥ श्रीजिन २०॥
अर्थ-बली दृष्टांत कहे छे जेम आंधलाने निर्मल आंखनो धणी ते कांटा प्रमुखें रहित एडवा उत्तम मार्गे लेड जइने स्थान पोहोचाडे तेम गीतार्थ जे छे ते जो कदाचिद मूर्ख मुनि होय तो तेने पण दृढ के जवरदस्त आधारभूत थाय के ॥ २१ ॥
समभापी गीतारथनाणी, आगममाहें लहियेरे।। आतमअरथी सुभमति सज्जन, कहो ते विण केम रहियेरे श्रीजिन०