________________
( २१ ) ॥ ढाल चोथी ॥
॥ प्रभुपासनुं मुखडुं जोवां, भवभवनां पातीक खोवां-ए देशी ॥ सुणजो सीमंधरस्वामी, वली एक कहुं सिरनामी । मारग करताने प्रेरे, दुर्जन जे दूषण हेरे ॥ १ ॥
अर्थ — हवे हे श्रीमंधर साहेब तुमे सुणजो के० अवधारजो वली के० पूर्वे कही तेथी बीजी बात एक कहुं हुं सिरनामी के मस्तकवडे तमने नमस्कार करीने जे शुद्ध मार्गना करता के० पालता एवाने प्रेरे के० उदीरे एवा जे दुर्जन के० खल पुरुष छिद्रान्वेषी छे ते दूषण ढेरे के० पारका अछता दूषण जूए ॥ १ ॥
कहे निज साखे व्रत पालो, पिण धर्मदेशना टालो । जनमेल्यानुं सुं काम, वहु बोल्युं निंदा ठाम ॥ २ ॥
अर्थ – हवे ते एम कहे छे जे पोतानी साखे व्रत पालो अने धर्म करो पण लांक भेला करीने धर्मदेशना आपवानुं शुं काम छे माटे ए वातने टालो एम उपदेश करी लोक भेला करचानुं शुं काम छे केमके घणुं बोलतां कोइ अवसरे निंदानुं स्थानक पण थाय ॥ २ ॥
एम कहेतां मारग गोपे, खोटुं दृषण आरोपे ।
जे निर्भय मारग बोले, ते को द्वीपने तोले ॥ ३ ॥
अर्थ-एवी रीतना बोलनारा ते मार्ग गोपे के० शुद्ध मार्गने ओलवे छे खोडं दूषण के० खोटा दूषणनो आरोप करे छे केमके जे प्राणी निर्भय के० कोइनो भय न राखे अने शुद्ध मार्ग भाषे ते द्वीपने तोले शास्त्रमां कह्यो छे ॥ उक्तंच - " जो सम्मं जिणमग्ग, पयासए निव्भए निरासंसो । सो भव्वाण जणाणं, दीवसमो भवसमुमि ॥ १ ॥” इति ॥ ३ ॥
अज्ञानी गारव रसिया, जे जन छे कुमतें प्रसीयां । तेहनो कुण टालणहार, विण धर्म देशनासार ॥ ४ ॥
अर्थ — जे अज्ञानि के० मिथ्या ज्ञानी होय अथवा गारवरसिया के० रुद्धिगारव, रसगारव, शातागारव मांहे मग्न थया होय वली जे प्राणी कुमतेंग्रसिया के० कदाग्रहे कुश्रद्धायें सायरा छे एटले अन्य अन्यदर्शनना आग्रहवंत छे इत्यादिकनी कुमति ते सार के० प्रधान एहवी जे धर्मदेशना ते दीघा विना तेआनी कुमतिने बीजो कोण टालणहारछे अने सार धर्मदेशना बिना कुमार्ग सुमार्गनी शी खबर पडे ॥ ४ ॥
