________________
(१३
अर्थ-रीतें ग्रंथकारना कहेवा प्रमाणे सर्वथा गुणवंत होय तो आदरचो एम रघु. ते उपर शिष्य प्रश्न करे छे के, कोईक एम कहे छे जे वकुस कुशीला के वकुस चारित्रीया तथा कुशील चारित्रीया ए मूल उत्तरगुणना प्रतिसेवी कह्या छे. पडीसेवी के० प्रतिकूलपणे सेवचु-दोष लगाडवो एटले ए भाव जे १ पुलाक, २ वकुस, ३ कुशील, ४ निग्रंथ, ५ सनातक ए पांच निग्रंथ कह्या छे, तेमां वास चारित्रीया ते उत्तरगुणना एटले मात्र दशविध पञ्चखाणनाज प्रतिसेवी होय, तथा कुशील चारित्रीया ते मूलगुणना तथा उत्तरगुणनापतिसेवी होय, यद्यपि "मूलुत्तर पडिसेवी" इहां सामान्ये कह्या तोपण अर्थ पूर्वोक्त रीते करवो. केमके पंचनिग्रंथी प्रकरण तथा भगवतीसूत्रमा ए रीते छे ते रीते अमें पण अर्थ लख्योछे. यंदुक्तं, पंचनिग्रंथी प्रकरणे ॥ यतः-"मूलुत्तरगुणविसया, पडिसेवा सेवए कुसीलोय। उत्तरगुणेसु वसो । सेसा पडिसेवणा रहिया ॥१॥" वली भगवती अंगे भाण्या के० कह्या छे तथाच तत्पाठ-"वउसेणं पुच्छा गोयमा ! पडिसेवए होजा, अप्पडिसेवए होज्जा ? जदि पडिसेवएहोजा, किं मूलगुणपडिसेवए होज्जा, उत्तर गुणपडीसेवए होज्जा! गोयमा ! नो मूलगुणपडिसेवए होज्जा उत्तरगुणपडिसेवए होज्जा. इत्यादि तथा पडिसेवणाकुसीले जहा पुलाए. एटले पुलाकने मूलगुणपडिसेवए होज्जा उत्तरगुणपडिसेवए होज्जा. एम कई छे माटें कुशील पण भूलोत्तर गुणना पडिसेवी थया. इति भगवती सूत्रे सतक (२५) में उसे ६ को वेथी एम व्यु जे मूलगुणना प्रतिसेवी थाय तिहां लगे चारित्रीया कया तेथी अमने दोष लागवां छतां पण अमारं चारित्र काई जतुं नथी माटे वातनो अंत लेवो नहीं. भाई अमने बोलावी अंत / ल्यो छो. इति शिप्य वचनं ॥११॥
ते मिथ्या निकारण सेवा, चरणघातीनी भाषीरे॥ मुनिने तेहने संभव मात्र, संत्तमठाणु साखौरे ॥श्रीसी० १२||
अर्थ-हवे गुरु कहे छे के एम भगवतीसूत्रनी साख आपीने जेम तेम प्रतिकूल सेवा पालाने जे चारित्रं ठरावे छे ते मिथ्या के० खोढुं कहे छे, केमके निकारण सेवा के० कारण विना जे प्रतिकूलपणे सेवा अपवादरूप तेहने मुख्य करीने जे मतिसेवा करे ते पतिसेवा वो चरणघातीनी भापी के० चारित्रने घात करनारी,कहीछे. यत:-"संथरणमि असुद्ध, दोण्हविगिण्हतदिचगाणहिये । आरदिठं तेण, तं चेव हियं असंथरणे ॥१॥" इति बृहत्कल्प भाज्यो । ते प्रतिसेवा मुनिने तेहने के० ते मुनिने संभवमाने के. लागवा रूप • संभव पण उपयोगपूर्वक प्रतिसेवा करे नहीं कदाचित उपयोग पूर्वक करे तो ते अपवादें. करे, पण उत्सर्ग करे नहीं, ए पण संभवज कहीये. विहां सत्तमठाणु साखी के० ठाणानामा मकरणमा सातमे ठाणे कयु छे ते ठाणाप्रकरण मारा हाथमां पाप्त थयु नथी पण मारा
वचने जाणुं छु के ठाणापकरण छे अन्यथा इहां कोइक ठाणांगसूत्र कहे छे पण ते : मध्ये ए पाठ जडतो नयी ते माटे गुरुवचन सत्य, इति नेयं ।। १२ ।।