________________
लहे पाप अनुवंधी पापें । वलहरणी जन भिक्षा ॥ पूरव भव व्रतखंडन फल ए | पंच वस्तुनी शिक्षारे ॥ जिन० वी० १७ ॥
अर्थ-माटे ते पाणी वर्चमानकाले पण अशुभ अने अनागत काले पण अशुभ ते पापानुबंधी पाप कहीये तेणे करीने लहे के पामे वलहरणी के० वीर्यने हणे एहवी जन भिथा के० लोकनी भिक्षा पामे एटले संयम योग साधी न शके ते वलहरणी मिक्षा कहीयें ए पूरव भव के० पाछला भवे व्रतखंडन करया होय तेहनां फल छे त पापानुवंधी पापे वलहरणी भिक्षा पा एम पंचवस्तु ग्रंथ श्रीहरिभद्रसूरि कृत छे ते मांहे का छे. गाथा-"चारित्तविहीणस्स, अमिसंगपरस्स अकलुसमावस्स । अण्णाणिणो य जा पुण, सा पडिसिद्धा जिणवरेहि ॥१॥ भिक्खं अहंतिआरंमसंगया अपरिमुद्धपरिणामा । दीणा संसारफलं, पावाउ जुत्तमेयं तु ॥ २॥ इसिं काऊण सुह, निवाडीया जेहि दुक्खगहणमि । मायाए केइ पाणी, तेसि एयारिसं च होइ ॥ ३॥ चइऊण घरावासं, तस्स फलं चेव मोहपरतंता । न गिहि न पव्वइया, संसारपन्चट्टगा भणिया ॥ ४॥" १७॥
कोइ कहे अमें लिंगे तरशुं जैन लिंग छे वारु ॥ते मिथ्या नवि गुणविणुं तरि । भुजविण न तरे तारुरे ॥ जिन० वी० १८ ॥
अर्थ-हवे कोइक कहेशे जे द्रव्यलिग तेहिज प्रमाण छे एटले लिंग जे ओघो मुहपती तेथी तरी संसार पार पामीरों केमके जैननो लिंग ते वार के० सुंदर छे तेने गुरु उत्तर कहे छे के ते मिथ्या के० खोटु छे कारण के गुण विना एकळु मात्र लिंग धारण करेथी तराय नहीं तेहनो दृष्टांत:-जेम तारु पुरुप ते भुजा विना नदी प्रमुख तरी शके नहीं ॥ यदुक्त चंदनावश्यके शिष्य वचनं-" मुविहिय दुविहीयं वा, नाहं जाणामि यं खु छउमत्यो । लिंगं तु पूययामि, तिगरण मुद्धेण भावेण ॥१॥ प्रत्युत्तरमाह-जइ ते लिंगपमाणं, वंढाहि निन्हए तुमे सव्वे । एए वंदमाणस्स, लिगमवि अप्पमाणं ते ॥२॥" इत्यादि ॥१८॥ कुटलिंग जिम प्रगट विडवक । जाणी नमतां दोष ॥ निद्धंस जा णीने नमतां । तिमज कह्यो तस पोषरे । जिन० वी० १९ ॥
अर्थ-जेम विडंबक जे नाटकीआ प्रमुख तेहनो जे कुटलिंग के० खोटो वेष ते प्रगट पणे जाणीने एटले कोइक नाटकीयो साधुनो वेप लाव्यो ते खोटो वेष छे एम जाणतां थका जो तेहने नमीयें तो दोप लागे तथा लोक हांसी प्रमुख पण करे ते माटे निद्वंद्वस जे भवचनोपघातक निरपेक्षक केवल लिंगधारी पासत्यादिक जाणीने तेहने नमीयें तो तिमज के ते पूर्वोक्त नाटकीया साधुनी परे तस पोष के० ते दोपनो पोप कह्यो छे यदुक्तं-"जहै वेलंवगलिंग, जाणतस्स नमउ हवइ दोसो। निद्वंदमत्ति नाऊण, वंदमाणे धुवं दोसो ॥१॥" इति वदनावश्यक ॥ ए रीते आचार्ये लिंग अप्रमाण कमु ॥ १९ ॥