________________
159
IN
"श्री समवाया. म चोधु अंग ॥२२५॥
हृदयोवडे-चित्तोवडे अभिनंदित एटले अनुमोदना करायेला, एवो (तत्पुरुष समासनो) विग्रह करवो, तथा तमस् एटले 12 व्याख्या अज्ञान अने रजस् एटले पाप, तेने जे नाश करे ते तमोरजोविध्वंस कहेवाय छे, आ प्रमाणे अज्ञान अने पापने नाश प्रज्ञप्ति करनार एवं जे ज्ञान, ते ज्ञानवडे सारी रीते जोयेला एटले निर्णय करेला अने एज कारण माटे दीवारूप थयेला अने परिचय। तेथी करीने ज ईहा, मति अने बुद्धिने वधारनारा, तेमां ईहा एटले वितर्क, मति एटले अवाय अर्थात् निश्चय अने बुद्धि एटले औत्पत्तिकी विगेरे चार प्रकारनी, अथवा 'तमोरजोविध्वंसनानां' एटलं जुदुं पद पाठांतरे जाणचुं अने 'सुदृष्टदीपभूतानां ' ए पण जुदुं पद जाणवू, तथा 'छत्तीससहस्स०' न्यूनता रहित छत्रीश हजार पदो जेना छे तेवा, अहीं मकार वधारानो छ तथा शब्दनुं स्थापन अन्यथा प्रकारे कयु छ ( अन्यूनने पहेलो मूकवो जोइए ) ते प्राकृतपणाने लीधे दोप रहित छ एम जाणवू. 'वागरणाणं ति'-व्याकरण कराय एटले प्रश्न पूछया पछी निर्णय करनारा गुरुवडे उत्तररूपे जे कहेवाय ते व्याकरण कहेवाय छे, ते व्याकरणने प्रकाश करवाथी एटले रचना करवाथी, अथवा ते व्याकरणने देखाडनारा, कोण देखाडनार ? ते कहे छे-'सुयत्थ०'-श्रुतना विषयवाळा जे अर्थ ते श्रुतार्थ एटले कहेवा लायक अर्थविशेषो, अथवा श्रुत एटले गणधरे जिनेश्वर पासे सांभळेला जे अर्थो ते श्रुतार्थ कहेवाय छ, अथवा श्रुत एटले सूत्र अने अर्थ एटले नियुक्ति विगेरे, ते श्रुतार्थ कहेवाय छे, ते घणा प्रकारवाळा एम (कर्मधारय समासनो) विग्रह करवो. अथवा श्रुतार्थीना घणा प्रकारो एम (पष्ठी तत्पुरुष समासनो) विग्रह करवो. शा माटे आ व्याख्यान कराय छे ? ते उपर कहे छ के-शिष्योनुं हित एटले अनर्थनो नाश अने अर्थनी प्राप्तिरूप जे हित तेरूप प्रार्थना करवा लायक होवाथी अर्थ-प्रयोजन,
॥२२५॥
