________________
१४४ श्री जैनहितोपदेश भाग ३ जो.
(२१) जगतनी कल्पित मायामा फसाइ जीवो ममताधी मारु मारं कर्या करे छे, पण मूढताथी समीपवर्ती कोपेला कृतांत-काळने देखी शकता नथी. नहिं तो जगतनी मिथ्या मोह मायामां अंनाइ जइ मारुं मारुं करीने तेओ कम मरे ?
(२२) छती साम्रग्रीनो सदुपयोग करवामां वेदरकार रहेनारने काळ समीप आव्ये छते मनमा खेद थाय छे के हाय ! मे स्वाधीनपणे काइ पण आत्म साधन न कर्यु, हवे पराधीन पडेलो हुं शुं करी शकुं ? प्रथमथीज सावधानपणे सत् सामग्रीने सकळ करी जाणनारने पाछळथी खेद करवो पडतोज नथी.
(२३) प्रथम प्रमादवडे तप जप व्रत पचखाण नहिं करनार कायर मागस पाछळथी व्यर्थ मात्र दैवनेज दोष देछे. खरो दोष तो पोतानोज छे के पोते छती सामग्रीए सवेळा चेत्यो नहिं.
(२४) बाल शीघ्र योवन वयने प्राप्त करतो अने जुदान जरा अवस्थाने प्राप्त थतो अने तेपण काळने वश थयो छतो, हष्ट नष्ट थयो देखाय छे एवां प्रत्यक्ष कौतुकवाळा बनाव देख्या बाद बीजा इंद्रजालनु शुं प्रयोजन छे ? आ संसारज अनेक पात्र युक्त विचित्र नाटकरुपज छे.
(२५) कर्मनुं विचित्रपगुं तो जोयो ? के मोटा राजाधिरान
