________________
श्री जैनहितोपदेश भाग ३ जो.
१०५
४. जो हेतुवादे करी आवा अतींद्रिय पदार्थोनो निश्चय थातो होत तो तो ते क्यारनो करवा पंडितो चूकत नहिं. पण तेम करवू अशक्य जाणीने तेओ करी शक्या नथी. तर्क, अनुमान के युक्ति विगेरेथी तेभए आत्मादि अरुपि-द्रव्यनो निश्चय कर्यों होत ते सं. बंधी कोइ जातनो विवाद रहेतज नहि. पण तेम थइ शकेज नहि. तेम करवाने अनुभव ज्ञाननी खास जरुर छे. स्वानुभवी पण परमात्मतत्त्वने यथार्थ जाणतां छतां पोतेज जाणीने विरमे छे. ते पदार्थ अतींद्रिय होवाथी स्वानुभव विना श्रोताना ग्राह्यमा आवतो नथीआवी शकतो नथी. स्वानुभव थये ते सेहेज यथार्थपणे समजी शकाय छे.
५. केटलाक पंडितोनी कल्पना-कडछी, शास्त्र-क्षीरमा फरी, छतां तेओ अनुभव-जीभ विना तेनो स्वाद मेलवी शक्या नहिं. अनुभव ज्ञान प्रगट थयेज सर्वज्ञ प्रणीत शास्त्रनो यथार्थ स्वाद चाखी शकाय छे. .. ६. अद्वितीय अनुभव जाग्या विना लिपीवाली, वाणीवाली, अने मनवाली रुपि दृष्टिथी अरूपि-अद्वितीय अनुपम परमात्म तत्व ने केम जोइ शकाय ? ज्यारे अपूर्व साम्य सेवनथी अनुपम अनुभव जागशे त्यारेज अतींद्रिय तत्त्वनुं यथार्थ भान थशे ते विना केवल अ भरमय लीपी, वाणी, के मनवाली रूपी दृष्टिथी अरूपी एवा शुद्ध
