________________
(६८) तेमां फळे छे. परंतु पूजाना पुण्यथी थनारूं फळ मोटुं होयछे तेथी ते बहुकाळ सुधी भोगववा योग्य थायछे अन बहुकाळ देवादि संबंधी भवान्तर विना वर्ततो नथी. माटे ए पुण्यनुं फळ प्रायः परजन्ममा गया पंछी जीवने उदयमां आवेछे. जो आ जन्ममा पुण्यनुं फळ उदयमां आवे तो ते जलदी नाश पामे. केमके, मनुष्यतुं आयुष्य प्रायः अतीव तुच्छ होयछे अने मनुष्य-देह विनश्वर-नाशवंत छे तेथी महत् पुण्यनुं फळ आ भवमा भोगवतां वचमा मृत्यु आववाथी त्रुटी (तुटी) जवानो भय रहेछे. मध्यमा दुःखनी उत्पत्ति हमेश महत्तर दुःखने माटे थायछे. अर्थात् मृत्यु जेवू अतिशय भीतिदायक कंइ नथी, जे पूजाना पुण्यनुं एवं महत् फळ भोगवतां थर्बु युक्त नथी. माटे पूजार्नु पुण्य मायः अन्य जन्ममा फळेछे. जेम अनेक प्रकारे परिश्रम वेठी उत्पन्न करेली वस्तु घणा काळसुधी अनेक प्रकारे उपभोगमा आववा छतां पण क्षय पामती नथी तेम पूजादिनुं पुण्य भोगव्या छतां ए प्रायः वीजा जन्ममां उदयमां आवेछे. अति उग्र पुण्य साक्षात् अहींज फळ आपछे. जुओ लोकमां कहेवायछे के, जे सत्यवादी होयछे ते गमे तेवा दिव्य-(भयंकर प्रतिज्ञा) मां कंचननी पेठे संशुद्ध नीकळी जायछे. जेम कोइ शुद्ध सिद्ध पुरुपने अथवा रााधु पुरुषने स्वल्प पण आप्युं होय तो ते सकलार्थनी सिद्धिने माटे थायछे अर्थात आ लोक परलोक संबंधी सर्व मुखर्नु कारण अने अनुक्रमे संसारना बंधनने छोडावनाएं धायछे अने जेम कोइ अनुत्तर (सर्वोत्तम) राजपुत्रादिने कोइ प्रसंगे एकादि वार जरा सर आप्यु होय तो ते आपनारनी इष्ट सिद्धि करेछे, वधारे शुं ? दुष्ट प्रतिपक्षी तरफथी थता मृत्यन्त काठमांशी पण तेनुं रक्षण करेछे; तेम कोइ अवसरे एकादिवार पूजादिथी महत् पुण्य उपार्जन कर्यु होय तेआ लोक तथा परलोकमां
