Jain Katha Ratna Kosh Part 06

SR No.: 010251
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Total Pages: 405
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 46 MB

Page 39

गौतमकुलक कथासहित. यो अने रात्रं पण यदना नुवनने विपे रह्यो. ते रात्रे पांच रत्नेकरी यदनी पूजा करी, पड़ी यदनी स्तवना करे ॥ यतः ॥ तुण जेण सिद्धी, रिकी बहीवियन नुवणे ॥ सो देवरमण जरको, पञ्चरको देन मह सुरकं ॥३०॥ एवां कुमरनां वचन सांजलीने यद तुष्टमान थयो. प्रत्यद आवीने ते पां च रत्न पाबां आप्यां. अने एम कह्यु के, हे कुमर ! तहारी स्तवना तथा तहारी रत्ननी पूजा देखीने में चार कन्या तने आपी. वली कांक वर माग्य. त्यारे प्रणाम करीने कुमर बोल्यो के..महारे काम पडे ढुं संनाएं त्यारे ावीने मने साहाय्य करजो. यदे ते वात मानीने कुमारने नपा डीने राजनुवनमा मूक्यो. त्यां कुमरी पण कुमरना वियोगथी विधुर थ
रही हती. तेथी कुमरने देखीने घणोज आनंद पामीने, ते वेलायें पा णिग्रहणनां सर्वे नपकरण यदें लावी बाप्यां,अने यदना वचनथी चारे स्त्रीयोनुं पाणिग्रहण कयु. यह पण अदृष्ट थइ गयो. त्यार पडी प्रनात थ येथके ते कन्या तथा कुमरनां तेवा प्रकारना परवानां चिह्न देखीने राजा अमात्य, श्रेष्ठि, सार्थवाह प्रमुख सर्व विस्मय पाम्या. पोत पोतानी पुत्रीना मुखथी वातो सांजलीने हर्ष पाम्या, पडी हाथी, घोडा प्रमुख कु मरने आपीने सत्कार दीधो. कुमरपण केटलोएक काल त्यां रह्या. ते चारे स्त्रीने एकेकुं रत्न कुमरें आप्युं ते तेणें पोत पोताना हारमा जडावी लीधुं अने एक रत्न कुमरें पोताना हारमा घाल्यु.
हवे कुमर पोताने घेर जवा उजमाल थयो. ॥ यतः॥ जगणी य जम्म नूमि, नियचरियं सऊणझणविसेसो ॥ मण मायूसं, पंच विदेसे वि हियम्मि ॥ ३१ ॥ हवे कुमर, राजा प्रमुखनी आझालेश्ने पोतानी स्त्रियो सहित जहाज उपर बेसीने समुश्मार्गे चाल्यो. अनुक्रमें उर्दैवना योगथी वहाण नांग्युं. कुमर समुश्मां पड्यो चारे स्त्रीयो तेने बांहे वलगी, एवा अवसरमां कोश्क जलहस्ति चार हाथणीयो सहित त्यां आवीने स्त्रीयो सहित कुमरने तेश्ने समुश्मांथी पांचे जगने रत्नही मूक्या. ते देखी कु मरने विस्मय उपन्यो. हवे आगल वनमां नमवा लाग्यो त्यां कोशमुनिरा ज ध्यानमा रह्या हता तेने देखीने कुमरने हर्ष नपन्यो. ॥ यतः॥ धन्या नां त्यक्तसंगानां वनवासनिषेविणाम् ॥ स्फुरंति कदये नित्य-महोमोह महोर्मयः ॥ ३२ ॥ तेवारे साधुने प्रणाम करीने प्रश्न पूडओँ के, हे जगवन !