Jain Katha Ratna Kosh Part 06

SR No.: 010251
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Total Pages: 405
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 46 MB

Page 37

गौतमकुलक कथासहित. पुत्रप्रसव थयो, ते पुत्रनो जन्ममहोत्सव कस्यो, पडी सो पामा लइने य दने बारणे बांध्या, अने पोतें त्रण लाख व्यना सोना तथा रत्नमय त्रण्य फूलो कराव्यां, ते फूलोयें यदनी पूजा करीने देवनी शेषना मिषथकी एक फूल पुत्रने मांथे मूक्युं, बीजुं फूल पोताने मांथे मूक्युं, अने त्रीजुं फूल पो तानी स्त्रीने मांथे मूक्युं. त्यारे ते यद.रूतो थको रात्रियें प्रत्यद पणे श्रा वीने कहेवा लाग्यो के, हे शेत! तें झुं मान्युं हतुं ने या गुं कर्तुं ? त्यारे शेठ बोल्यो. हे यदाज ! में तमने सो पामा चडाववा कह्या हता, पण में मारवाने तो कह्या न हता, ए बापडा रांक अवाचक पशु तेने, हुँ जैन धर्म समजीने केम मारूं ? वली महारा सर्व इव्ये करीने में तहारी पूजा मानी हती, ते सर्व इव्य लक्षणना त्रण फूलेंकरी पूजन कयं. अने तेज मंगल निमित्तें शेषमां लीधा. एम सर्व वात में घटमान करी जे. ___ एवो शेठनो दयाधर्म सांजलीने यद घणो प्रसन्न थ. शेतनी प्रशंसा करीने पोताने तेकाणे गयो हवे शेठे पुत्रनुं जिनचं नाम दीधुं, ते सकल कलामां कुशल जैनधर्मनो जाण थयो. एक दिवस यौवन अवस्थायें पोताना मित्र साथे क्रीडा करतां मार्गे कोई पुरुचे एक गाथा कही, ते पोतें सांजली ॥ यतः ॥ सोलवरीसो पुरीसो, लही मुंजे जोन जणय स्त ॥ एसो नूणं पुत्तो, रिणसंबंधेण संपत्तो ॥ २४ ॥ एटले सोल वर्षना थया पनी जो बापनी कमायेली लक्ष्मी नोगवे, तो ते दीकरो क्षण संबंधे आव्यो , एम जाणवू. ते सांजलीने पोताना चित्तमा विचारवा लाग्यो के, ए पुरुचे जे गाथा कही ते साची ॥ यतः ॥ ताय विढत्ता लही, नूणं पुत्तस्स होई सा नाणी ॥ होइ परस्स परब, सयं विढंता तजुत्ता॥२५॥ ते कारण माटे कोश्ना कह्या विनाज पोताना पुण्यनी परीक्षा निमित्ते पर देश चालतो हवो. पासे एकज वस्त्र ,पण बीजुं कांइ नथी. हवे गाम गा मने विषे, नगर नगरने विषे, अटवी उजाडने विषे नमतो ममतो समुने कांठे आवीने वेठो ठे, तेवामां तिहां कोक पंथी आव्यो, ते पंथी समुह ना कनोलनी श्रेणियो उबलती देखीने बोल्यो ॥ यतः ॥ साहीणामय र यणो, अमरमरोरं च नुवण म करंतो ॥ उन्नसिरिहि व न लजसि, लहरीहिं तरंगिणीनाह ॥ २६ ॥ एगाथामां एम कर्दा के, हे तरंगिणीना नाथ ! एटले हे समुइ! तहारामां अमृत तथा रत्न नयां बे. तेम उतां तुं नुवन