________________
गौतमकुलक कथासहित. पनी ते नगरमां बाप दीकरो बेदु जण खोलवा लाग्या. त्यारे तेने शे तें दीठो. प्रधान वस्त्र पहेस्यां , आजूषण पण पहेखां , चाकर हाथमा पाननुं बीडु कालीने पासे ननो ने, नाक तथा कान बेदु काप्यां ने, एवो जुवटुं रमतो एक पुरुष दीतो. त्यारें शेठे निश्चय कस्यो के, एज चोर बे; प बी शेठ पनवाडेथी आवीने जमणा हाथनी आंगलिये फरश्यो. सारणे प 'ण पवाडे जोयुं, तो शेठने दीना. शेवें संज्ञा करी एकांते तेज्यो. शेठ ल गारेक हसीने बोल्या. अहो ! तमें पुष्कर कां ? सारण बोल्यो. प्रयोजनें कडे ? पण कोश्य पराणे नथी कस्यं. शेठ बोल्या, खाधा पीधाथी शेष रह्यु ते लाव्य. तेमांथी पण कांक तुमने आपोश. पण जो कजियो करीश तो सर्व राजघारे जशे. ते सांजली जुआरी पण समज्यो. शेप इव्य रयुं हतुं ते शेठने पावं प्राप्यु. शेठे पण तेमांथी कांक व्यं तेने आपीने मकी दीधो. ए रीतें दरिडीने मर्यु ए वे बराबर जाणवा. दरिडीहतो ते मडं थइ पड्यो. इत्यादि सहस्रमनकथायाम् ॥ इति श्रीसकलसनानामिनीजालस्थलतिल कायमानपंमितश्रीनत्तमविजयगणिशिष्यपंमितपद्मविजयगणिविरचिते गौत मकुलकप्रकरणे बालावबोधे पंचदशगाथायां पडुदाहरणानि समाप्तानि ॥
हवे सोलमी गाथा कहे . तेने पूर्वली गाथा साथै ए संबंध में के,पूर्व गाथायें पुत्रने शिष्य, कृषिने देवता, मुर्खने तिर्यंच, अने मुआने निईन द रिडी ए सरखा बताव्या. ए जेम सरखा तेम कोकथी कोश्क वस्तु अधि क पण होय. ते माटे सम देखाडीने हवे या गाथामां अधिक देखाडे जे.
सबा कलाधम्मकला जिणाई,सबा कहाध म्मकहा जिणाई॥ सवं बलं धम्मबलं जि णा, सबं सुहं धम्मसुहं जिणाई॥१६॥
अर्थः-सबा कला धम्मकला जिणाई, (सवा कला के० ) पुरुषनी बों तेर कला अने स्त्रीनी चोशन कला, ए सर्व कलाथी (धम्मकला के०) धर्म नी कला,ते (जिणाई के०)जीतनारी .ते उपर सहस्त्रमननी कथा कहे :
आज जंबुद्दीपना नरतत्रिने विषे वजनामा देशमा कोशांबी नामा न
