Jain Katha Ratna Kosh Part 06

SR No.: 010251
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Total Pages: 405
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 46 MB

Page 174

२६२
जैनकथा रत्नकोष नाग हो. हमार्ग वर्णवी देखाड्यो, ते सांजलीने पर्षदाने वैराग्य उपन्यु. ब्रह्मदत्ततो अनावित थकां बोल्या हे जगवन् ! जेम तमें पोतें मुझने मलवाथी आनं द नपजाव्यो, तेम हवे महारुं राज्य अंगीकार करीने हर्ष उपजावो. महा रे श्रावास ; गीत, नाटक, वाजिंत्र स्त्रियो प्रमुख , तेना तमे लोग जो गवो, प्रव्रज्या, तो महाकुःख , में तप कयुं तेनुं फल ढुं पाम्यो टुं अने तमे तो तेवाने तेवाज बो. मुनि बोल्या हे राजन् ! तें निया| कस्युं हतुं ते विपाकें आपणो बेदनो वियोग थयो. वली हे राजन् ! तहारे जेम राजक दिले, तेम महारे घेर पण घणी दिहती. पण में जिनवचन सांजली ने तेनो त्याग कस्यो. वली हुँ तो गीत ते विलाप जाएं डं, नाटक ते विटं बना जाणुं डं, सर्व बाजरण ते नार जाणुं बु.कामनोग तो बालकने मी गलागे , पण पंमितने तो महाकुःखदायी ,जे कोइ मुनिराज कामनो गथी विरम्या, तपोधन थया, शील गुणमां रंगाणा, ते मुनिने जे सुख दे. ते तहारा कामनोगमां सुख नथी ॥ यतः ॥ सवं विलवियं गीयं, सवं नर्से विमंबणा ॥ सवे आजरणा नारा, सवे कामा उहावहा ॥ १ ॥ बालानि रामेसु बुहावहेसु, न तं सुहं कामगुणेसु राया ॥ विरत्तकामाण तवोधणा एं, जं निरकुणो सीलगुणे रयाणं ॥ २ ॥
ते माटे हे राजन् ! आपणे सर्वथी नीच निंदनीक एवी चंमालनी जा तिमा हता. अने इहां एवा कामनोग पाम्या. ते सर्व संयम तप कस्या ते नां फल ले. एवं जाणी प्रमाद न करो, ए अशाश्वता नोग बांझीने घर मांथी चारित्र लेवा नीकलो, ए जीवित अशाश्वतुं , तेमां जे प्राणी. पुण्य न करे, ते प्राणी धर्म कस्या विना मरण इकडं थावे त्यारे परलोकने विषे घणो शोच करे. जेम सिंह होय ते मृगने ले जाय, तेम अंतकाले मृत्यु श्रावी प्राणीने ले जाय. ते वखत माता पिता जाइ प्रमुख कोइ पण स खाइन थाय. वली स्वजन, मित्र, पुत्र, बांधव प्रमुख को पुःख पण वहेंची लिये नही, एकलो जीव पोतेज जोगवे. जे माटे कर्म ते कर्त्तानी साथें जा य, ए सर्व पिद, चतुष्पद, खेत्र, धन, धान्यादिक मूकीने परनवे पोतानां कस्यां गुनागुन कर्म लेइने जाय, वली पोतें मरे, त्यारे तेनी नार्या, पुत्र प्रमुख तेना शरीरने बालीने लोकानुयायी केटलाएक दिवस शोक करीने व ली पोतानो स्वार्थ पोते पूरो पाडे, ते माटे हे राजन् ! तुं नारे कर्म न कयुं.