Jain Katha Ratna Kosh Part 06

SR No.: 010251
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Total Pages: 405
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 46 MB

Page 144

१३२ जैनकथा रत्नकोष नाग हो. रण ते गुं? त्यारे गुरु बोल्या के, हे शिष्य ! (सच्चं के० ) सत्य तेज शर ए जाणवू. ॥ यतः ॥ विश्वासायतनंविपत्तिदलनं देवैः कृताराधनं, मुक्तेः पथ्यदनं जलाग्रिशमनं व्याघ्रोरगस्तंननम् ॥श्रेयःसंवननं समृधिजननं सौ जन्यसंजीवनं, कीर्तेः केलिवनं प्रनावनवनं सत्यं वचः पावनम् ॥१॥ ते कालिकाचार्यनी पेठे जाणवू ते कालिकाचार्यनो संबंध कहे .
तुरमिणी नामा नगरें जितशत्रु नामें राजा ले. त्यां एक कालिक नामा ब्राह्मण वसे , तेनी जश.नामे बहेन जे. ते बेहिननो दत्तनामें पुत्र . एकदा कालिक ब्राह्मणे पोतानी मेलें प्रतिबोध पामी चारित्र लीधुं.अनुक्रमें आचार्यपद पाम्या. तेमनो दत्त नामें नाणेज निरंकुश थको व्यसनें परानव पाम्यो, राजानी सेवा करे. कर्मयोगें राजायें तेने मंत्रिपद दीg.
हवे ते बल पाम्यो थको राजाने पण बहार काढी पोते राज्य सरलीधुं. राजा पण तेना नयथकी नाठो गनो रहे. हवे ते दत्तराजा महाक्रूरकर्मा मिथ्यात्वमोहित अनेक याग करावे. घणां पशुनो घात करे. एकदा त्यां कालिकाचार्य पधाया. त्यारे दत्त पण पोतानी नज्ञ माताना याग्रह थ की आचार्यने वांदवा आव्यो. गुरुयें देशना दीधी. ॥ यतः ॥ धर्मानं ध मत एव कामा, कामेन्य एव सकलेंशियजं सुखं च ॥कार्यार्थिना हि खलु कारणमेषणीयं, धर्मो विधेय इति तत्त्वविदो वदंति ॥१॥ एम सांजली दत्तराजायें यागर्नु फल पूयु. त्यारे गुरु बोल्या के, ज्यां हिंसा त्यां धर्म न होय ॥ यतः॥ कृपानदी महातीरे, सर्वे धर्मतृणांकुराः ॥ तस्यां सौख्य मुपेता ये, कियन्नंदंति ते चिरम् ॥ १॥ तथा ॥ दमो देवगुरूपास्ति, दर्दान मध्ययनं तपः ॥ सर्वमप्येतदफलं, हिंसां चेन्न परित्यजेत् ॥ २ ॥ एम गु रुये कहे थके राजायें फरी यागर्नु फल पूज्यु.गुरु बोल्या. हिंसा ते उर्गति नुं कारण ॥ यमुक्तम् ॥ पंगुकुष्ठिकुणित्वादि, दृष्ट्वा हिंसाफलं सुधीः ॥ नि रागस्त्रसजंतूनां, हिंसां संकल्पतस्त्यजेत् ॥ १॥ त्यारें फरी दत्तें कह्यु के, एवं यहा तहा उत्तर केम द्यो बो ? जेम होय तेम सत्य कहो. त्यारे कालिकाचार्य विचारां के, यद्यपि ए राजा यागना धर्ममां रक्त ने, माटे जेम थनार होय ते था, पण जूतुं बोलq ते मंगलिकनणी न थाय ॥ यतः ॥ यशो यस्मात् नस्मीनवति वन वढेरिव वनं, निदानं खानां यदवनिरुहाणां जलमिव ॥ न यत्र स्याबायातप इव तपःसंयम कथा, कथं